13 september    Meijel -> Frankfurt -> Windhoek
Iets na enen vertrekken we met een volgepakte X5 vanuit Meijel richting Frankfurt. De eerste etappe verloopt voorspoedig, op 1 telefoontje na. De valetparking komt terug op eerder gemaakte afspraken. Omdat we er weinig vertrouwen meer in hebben, besluiten we een andere te nemen. Na het inchecken eten we nog wat voordat we gaan boarden. De vlucht verloopt prima, maar we slapen geen van allen veel.

14 september    Windhoek -> Dusternbook
Het is 6.30 uur in de ochtend als we landen in Windhoek. Snel door de douane. Hier maken we slim gebruik van onze kleine man en mogen we in de businessclass rij. Koffers scoren en jawel bij de uitgang staan er netjes mensen op ons te wachten. We krijgen nog wat uitleg, regelen de auto en ff later het kinderzitje. Wat ons echter verbaast is het weer… het heeft geregend. Op naar onze eerste stek, Dusternbook. Omdat we er voor tienen zijn moeten we even wachten voordat we kunnen inchecken. Wel fijn dat we direct onze kamers op kunnen, eerst ff een powernap doen! Om 1 uur lunchen en daarna onze eerste activiteit, luipaarden en cheetah’s. Dit levert een paar mooie fotomomenten op. Om 17.00 uur hebben we onze eerste gamedrive. We zien al veel soorten o.a. Giraffen, Kudu, Oryx, Bavianen, Wrattenzwijnen, nijlpaarden en mangoesten.
Voor het avondeten schuiven we aan bij de eigenaar en een gezelschap uit Nieuw Zeeland + Engeland. Rond half tien, duiken we afgestoft ons nest in.

15 september    Dusternbook
Ik ontbijt vroeg met Jan, om aansluitend nog een luipaard te fotograferen. Daarna pikken we de rest op om een bezoek te brengen aan Cesar de 3-benige cheetah. Zelf rijden we nog naar een dam, maar daar is weinig te zien. De middag brengen we relaxend door aan het zwembad. Om 17.00 uur weer een gamedrive en we voegen de HarteBeest, Zebra, Steenbok en de grijze duiker toe aan de lijst. Rond het avondeten betrekt het weer en barst er een stevig onweer los. Het weer is echt van slag! Net als ik de deur open van onze lodge, slaat de bliksem 100mtr verder in, BAM ik spring wel een meter de lucht in. En Teun? Teun slaapt gewoon door!

16 september    Dusternbook –> Wolwedans
We ontbijten met zijn allen op het xxl balkon in de vroege zon, voordat we richting Wolwedans vertrekken. Een stevige rit vandaag, zeker 6 uur rijden. De rit verloopt eigenlijk prima, we genieten van de beroemde appeltaart bij Solitaire, rijden iets verkeerd, maar dat mag geen naam hebben. Het is 15.00 uur als we bij Wolwedans arriveren. Omdat we privatecamp hebben geboekt, krijgen we een prive gids, bediening en chef. Het verblijf zelf ligt er ook prachtig bij. We worden verwelkomd door een groep Oryxen die net bij de waterhole staan te drinken. Die middag gaan we nog op pad voor een sundowner. Dit doen we bovenop een rode zandheuvel, waar Teun echt helemaal uit zijn dak gaat. Heerlijk wroeten in  het zand, maar voor vooral omlaag rollen. Pa en ma doen uiteraard mee, nadat de Amarula’s op zijn.
Bij terugkomst, wacht er een heerlijk kampvuur op ons en een lekker glas champagne. Van het 5 gangen diner maakt Teun maar weinig mee, echt uitgeblust wil hij al snel zelf naar bed. Nog voordat we gaan slapen begint het te regenen. Niet veel, maar wel uniek. Volgens onze gids Lucas echt bijzonder ongewoon voor de tijd van het jaar.

17 september    Wolwedans
Tijdens het ontbijt staat er wederom een grote groep Oryxen te drinken bij de onze waterhole. Heerlijk met zo’n uitzicht opstaan! In de ochtend gaan we weer met Lucas op pad. Het is een onbeschrijflijk mooie omgeving met als toetje Oryxen op een rode zandduin, daar hoop ik al jaren op!! Verder zien we veel zebra’s, jakhalzen, springbokjes, wat bustards en weer hartebeesten. Teun is helemaal de koning als hij naast Lucas mag zitten om de Jeep mee te besturen. Het is half twee geweest als we weer bij onze tent komen voor de lunch.
Daarna relaxen om rond half vijf weer op pad te gaan. Dit keer een andere kant van het park, de landschappen zijn hier nog mooier. Door de harde wind (koud vanaf zee) zien we wat minder wildlife. De sunset is veel mooier dan gisteren en dan snel terug, want het is koud in de woestijn!
Het 5 gangen dinner is weer prima, incl. lied door de staff! We nemen afscheid van Maggie, het zonnetje in de bediening, voordat we moe maar voldaan ons bed in duiken. Dit keer met extra dekens en dichtgeritste ramen, het wordt een koude nacht!

18 september    Wolwedans -> Sossusvlei
Ik ben net als gisteren weer vroeg uit de veren voor de sunrise. Dit keer met wat extra laagjes kleding, want het is errug fris! Maak wat foto’s en ga binnen uit de wind in de zon zitten. Bizar dat het hier zo koud kan zijn…. Tijdens het ontbijt (vandaag binnen) zet men zelfs een heater aan, moet niet gekker worden! Na het ontbijt checken we uit en doen we nog even de shop aan voordat we richting Sossusvlei rijden. Het is twaalf uur geweest als we inchecken, de huisjes zijn nog precies zo mooi als we in gedachten hadden. We kleden ons om en gaan eerst naar het zwembad. Teun wil er natuurlijk direct in, maar jee, wat is dat water koud, brrrr. Ik blijf lekker aan de kant, met de benen in het water. Lisette is wel heldhaftig en plonst erin. Niet voor lang, want even later staan er twee blauwe bibberende wezens met handdoeken om aan de zijkant. Oma doet het niet veel later dunnetjes over en trekt de nodige baantjes in het ijskoude water.
Na Teuns dutje, gaan we de rode duinen verkennen. Het is een schitterende omgeving. Voor Teun een paradijs, lekker in het zand wroeten en van grote hoogte omlaag rollen. Tot kort na zonsondergang genieten we met zijn allen van de duinen en in speciaal Teun van Duin 45.
Als we terug zijn, direct aan tafel. De steak is heerlijk tot opeens de stroom uitvalt. Net als we klaar zijn, met eten in kaarslicht is er weer power en gaan we onder een prachtige sterrenhemel terug naar onze huisjes.

19 september    Sossusvlei -> Solitaire
Vroeg uit de veren vandaag, om 5.00 uur worden we gewekt, want we gaan van de zonsopkomst genieten in Deadvlei. Deadvlei is zonder twijfel een van de meest bizarre plekken op aarde. Het is een dik uur rijden en dan nog een flink stuk lopen. Teun doet het super en loopt het hele stuk zelf. Honderden foto’s verder lopen we rond half negen terug om te gaan picknicken. Op dat moment steekt er echter een enorme zandstorm op en wordt de picknick verplaatst naar de lodge zelf.
Het is elf uur geweest als we richting Solitaire Guest Farm gaan. Het is een dik uur rijden, onderweg nog ff tanken bij Solitaire. De middag brengen we onder de stralende zon relaxend door. Ff bijkomen van een paar drukke dagen. Samen met Teun ga ik nog naar een half tamme Oryx, die we kunnen aaien!
Een half uur voor zonsondergang loop ik met mijn moeder naar een uitzichtpunt om van de sunset te genieten. Eigenlijk valt het uitzicht wat tegen, maar we maken wat leuke kiekjes van elkaar. Het leukste zijn misschien wel de 2 honden die blindelings de route voor ons uitzetten en ons heel de sunset vergezellen.
Het avond eten is boven verwachting goed, echt alle gerechten zijn met zorg bereid, tot en met de salades aan toe. Alles is perfect op smaak.

20 september    Solitaire -> Swakopmund
Na het ontbijt springen we direct in de auto om richting swakopmund te gaan. We zijn er rond het middag uur. Villa Margarita ligt er prachtig bij. Ook de kamers zijn top! Teun krijgt zelfs een eigen kamer met een 2 persoonsbed. Hij is echt helemaal de koning in de ‘Kings’-kamer.
Ik blijf bij Teun voor zijn middag slaapje, de rest gaat shoppen en nemen een paar heerlijke salades bij The Tug. Als Teun wakker is, gaan we samen een ijsje eten, maar lopen al snel de rest tegen het lijf. We eten een ijsje, doen wat winkels aan en gaan daarna nog even naar het hotel voordat we bij Erich’s gaan eten.  Eigenlijk zit het vol, maar omdat we toch niet veel tijd hebben mogen we aanschuiven. Het eten is prima, al helemaal voor dat geld. 16 euro voor een schaal met 5 soorten vis,  gamba’s, oesters, langoustine en calamara’s. Ruim voor ‘tijd’ zijn we klaar en gaan we terug naar Villa Margarita.

21 september   Swakopmund
Het ontbijt is hier ook prima. Het is 8 uur als we richting Walvisbaai rijden voor de Dolphin en Seal cruise. We hebben even stress onderweg omdat we denken te laat te komen, maar we zijn echt ruim op tijd. Om 9.00 uur stappen we vergezeld door een paar pelikanen op de boot. Het is druk op zee, dus het duurt even voor we een zeehond hebben gevonden die aan boord wil komen om een visje te scoren. Het valt ons echt op dat het aantal toeristische boten in 5 jaar tijd meer dan verdubbeld is! Vooral de Catamarans zijn overbevolkt, traag en soms asociaal. Helaas maar 1 zeehond aan boord gehad voordat we weer verder varen. We zien nog een grote zeehonden kolonie, flamingo’s en van zeer dichtbij 2 soorten dolfijnen. Bottlenose en de endemische soort …..
De lunch aan boord is uitermate goed verzorgd, uiteraard met oesters en champagne als belangrijkste onderdelen.
Na afloop gaan we direct door naar Swakopmund. Teun naar bed en de rest gaat weer shoppen. Om  16.00 uur, zou ik met George Erb de duinen in gaan om foto’s te maken, helaas wordt het op dat moment mistig en stellen we het op zijn advies uit tot morgen.
Omdat de meeste winkels dicht zijn (zondag), belanden we die avond eerder in het gisteren gereserveerde restaurant ‘the Jetty’. Deze ligt aan het einde van de pier en is in alle opzichten een mega verrassing. Van binnen leuk sfeervol en hip ingericht en ook het eten is absoluut top! Tijdens het hoofdgerecht stort Teun in…tot dat het toetje op tafel komt. Smakelijk werkt hij het grootste deel van Lisettes vanille ijs en chocolade mouse weg. Het grootste gedeelte van de terugweg kan ik hem dragen, pfff hij wordt zwaar die kleine boef!

22 september    Swakopmund
Om 8.00 uur worden we opgepikt door Tommy’s Little Dessert Adventures. De vorige keer hebben we deze met Chris Nell gedaan. Eens kijken hoe zijn voormalig business partner het doet. Om maar direct met de eind conclusie te komen, het is best ok. Maar die Tommy vind zichzelf veel te leuk. Hij is te veel bezig om leuk te zijn ipv met de omgeving en de dieren. We zien naar mijn gevoel te weinig! Omdat het voor de meeste de 1e keer is, en dus niet beter weten, is de rest helemaal happy. We zien een Sidewinder, een skunk, een hagedissensoort, een Palmato Gekko en een kameleon.  Geen sandsnake, geen dancing white lady en geen etende kameleon. Teun vermaakt zich prima in de duinen, met auto’s en rollend door het zand. Ook hier valt ons op dat het toerisme de afgelopen 5 jaar is geëxplodeerd. 5 verschillende partijen met elk minimaal 2 jeeps/trucks.
Het is half twee als we weer worden afgezet bij Villa Margarita, Teun weer naar bed, Jan neemt een massage van 1,5 uur en dames gaan shoppen. Om 16.00 uur ga ik dan eindelijk met Georg Erb op pad. Het is vreemd weer, mist wolken en toch ook zon. We rijden een flink stuk door maar treffen het uiteindelijk wel. Kan een paar mooie platen schieten! Bovendien een gezellige middag, veel informatie over het leven in Namibië. Het is net zeven uur als ik bij The Tug wordt afgezet. We hebben de beste plek van de tent (maanden geleden gereserveerd). Het zit helemaal vol, maar ons valt het eigenlijk wat tegen. Vergane glorie zullen we maar zeggen. De Jetty gisteren was 2 klasses beter!

23 september   Swakopmund -> Twijfelfontein
Vandaag eerst even Pampers en andere zaken inslaan voordat we richting Twijfelfontein gaan. De wegen vallen weer reuze mee gelukkig. Onderweg genieten we van fraaie landschappen en stoppen bij een paar Herero dames voor souvenirs en foto’s. Het is iets na enen als we inchecken, snel naar het zwembad want het is warm… 36 graden, gisteren nog geen 20 dus een behoorlijk verschil.
Het buffet in avond is best aardig, wel druk. Het is verre weg de meest massale locatie waar we zitten. Na het eten gaan Lisette en Teun naar bed. Ma, Jan en ik zitten ons in de bar en kaarten nog wat na. Na een klein uur, komt een groepje uit Reuver bij ons zitten, ze zaten gisteren bij ons in Tommy’s little dessert adventures toer. De nodige biertjes, wijntjes en amarula’s vergezellen alle reisverhalen die op tafel komen tot half twaalf als iedereen richting bed gaat.

24 september    Twijfelfontijn -> Kowarib
Direct na het ontbijt vertrekken we richting Kowarib. We zijn verrast door al het wildlife dat we onderweg zien, Jakhals, Secretaris vogel, kudu’s, oryxen, giraffen, zebra’s, springbokjes en een dyker of was het toch een klipspringer….
Net na de middag arriveren we bij Kowarib waar we begroet woorden met een verfrissend doekje en een sapje. De lodges zijn erg leuk, buiten douche en wastafel, leuke veranda met uitzicht op de rivier helemaal Afrika! Het is wel bloed heet…. Dus snel naar het zwembad, waar we heel de middag vertoeven. Teun uiteraard weer helemaal in zijn nopjes.
Het avond eten is prima, de nachtrust minder…. In onze klamboe zone zijn op de een of andere manier veel muggen gekomen…. 3 maal ga ik die nacht op jacht, grrrrrr wat een krengen!!

25 september    Kowarib
Na ontbijt op naar de Himba’s. Het is een halfuurtje rijden naar de nederzetting, waar we eerst een rondleiding krijgen en foto’s kunnen maken. Na een uur of zo, gaan de dames in een kring zitten en is het de bedoeling dat we souvenirs gaan komen. Ook hier is de invloed van het groeiende toerisme merkbaar. Dit ook aan de kleding, we zien vooral veel jongens in westerse kleding rondlopen, ook kleine kinderen zijn lang niet allemaal traditioneel gekleed helaas.
Het is iets na elven als we onze bedjes weer claimen bij het zwembad. Daar zullen we de rest van de dag gaan vertoeven, tot het diner natuurlijk.
Vanavond voor het slapen gaan eerst muggen inspectie. Ja hoor, niet te geloven we killen er wel een stuk of 10 voordat het licht uitgaat.

26 september    Kowarib -> Opuwo
Op ons gemak vertrekken we richting Opuwo. Onderweg krijgen we het slechtste stuk van deze trip voor onze wielen. Gelukkig maar een half uur of zo, verder weer lekker doorrijden. Helaas geen woestijn olifanten, allen wat verse uitwerpselen.
De stad Opuwo leeft, mooi om te zien hoe al die volkeren daar volledig doorelkaar leven. De lodge is nog exact zo als 5 jaar geleden en ziet er prima uit. Na het inchecken nemen we weer een frisse duik voordat we om 15.00 uur weer richting de Himba’s gaan. Bij het eerste dorp maken we rechtsomkeer, er is niets te doen… Het 2e dorp is wat beter, maar ook hier alleen oude vrouwen en jonge kinderen, niet echt een doorsnede van de bevolking. Gelukkig maakt het dansen veel goed, ze hebben er zelf ook veel plezier in! Ook hier valt weer op dat er steeds meer jongens en kinderen in westerse kleding rondlopen. Jammer… ik vraag me af hoe lang ze de authentieke leefstijl nog vast kunnen houden… 5 jaar, 10 jaar max vrees ik…
Het buffet valt hier tegen, misschien wel het minste eten (kwaliteit) van deze trip!

27 september    Opuwo -> Etosha
Vandaag eindelijk naar Etosha, zo’n wildpark kan ik me altijd op verheugen, maar eerst in de ochtend met een prive gids naar een wat minder commercieel Himba dorp. Het is zo’n drie kwartier rijden, met mijn snelheid. Blijkbaar doet de hotel chauffeur er ruim vijf kwartier over… Het is geen druk, wel een puur dorp. Geen kinderen of zo in westerse kleding, geen enkele aandrang om kleedjes uit te stallen met souvenirs. Nee, de één slacht een geit, de ander is een nieuwe riem aan het polijsten (jee wat een gewicht) en één van de jongere meiden wordt onder het toeziend oog van 2 oudere dames gewassen en dus met een nieuwe laag rode oker ingesmeerd. Heerlijk om daar een paar uur tussen te mogen vertoeven. De gids is zelf ook Himba en de stamoudste hier is een tante van hem. Het gaat er super relaxed aan toe!
Om half elf ben ik terug bij het hotel en niet veel later op naar Etosha. Stiekem toch nog een dikke 3 uur rijden. Bij de gate is geen kaart te koop, dus op basis van een foto van een kaart en hopelijk bordjes in het park beginnen rijden we naar het nieuwe Dolomite Camp. Onderweg zien we veel grazers maar nog niets echt spannends. Het camp dat dus relatief nieuw is ziet er prima uit, ook de huisjes zelf zijn zeer ok, nadeel vind ik de toegankelijkheid.
Omdat de meeste moe zijn van de lange dag, gaan Jan en ik samen op avondsafari. Het is een wilde avond, veel giraffen maar nog geen katten helaas…. Terug bij Dolomite doen we eerst een sunsetborrel voordat we gaan eten.

28 september    Etosha
Op mijn moeders verjaardag toch weer direct op safari. Het vertrek is niet echt soepel want onze lunchboxes zijn niet gereed. Kost bijna een kwartier maar toch als eerste het park in. Binnen 10 minuten een eerste highlight, mijn moeder spot een zwarte neushoorn, één van de zeldzaamste diersoorten maar Etosha is wel DE plek om ze te zien. Hij blijft op afstand tot hij het ineens op een lopen zet en totaal onverwachts achter ons de weg oversteekt! Wow, kicken!
Bij een drukke waterhole, genieten we van olifanten en ons ontbijt. In de auto vieren we ook alvast de verjaardag van mijn moeder, 68 is ze vandaag geworden!
Na een uur of 2 rijden spot Lisette een leeuwin en kort daarna zien we de 2e. Als we wat dichterbij komen, zien we verderop het mannetje en wat welpen onder een boom liggen, gaaf! Verder zien we onderweg veel zebra’s en ander leeuwenvoer.  Al met al komen we de eerste 4 uur niemand tegen!
Het is rond het middag uur als we inchecken bij Oukokeju, als we wat eten zien we opeens vlak bij de gate een enorme olifantenbul staan, super gaaf zo dichtbij. Ook hier is het huisje weer prima! De middag brengen we aan het zwembad door en rond vieren gaan Jan en ik vergezeld door moeders op pad. Direct bij de eerste waterhole is het druk. 5 enorm olifanten staan er te drinken en te knuffelen. Blijkbaar liggen er tegen de weg 2 leeuwen er is echter weinig van te zien, dus wij rijden door. Ruim een uur zijn we met een rondje bezig als we weer bij de leeuwen terug zijn. Nu zien we ze wel in het hoge gras en rijden naar een plek wat dichter bij. Een stuk van de overige toeschouwers vandaan. Ik heb graag de zon in mijn rug in dit geval en ik zag de leeuwin al eens deze kant op kijken. Na een half uur wordt het wachten beloond en beginnen ze te paren. Niet veel later horen we achter ons een andere leeuw, in de verte, brullen. De leeuwin spitst haar oren en kijft indringend onze richting op. Dan staat ze op en komt ze recht op ons aflopen, hoe gaaf is dat zeg! Kan haar bijna aanraken als ze ons passeert en achter ons langs de weg oversteekt. Gelukkig volgt het mannetje vijf minuten later haar voorbeeld, precies in het laatste avondlicht, waaaaanzinnig!!! Dan moeten we echt terug, we hebben nog 5 minuten en precies op tijd rijden we gate van Oukoukejo binnen!
Snel opfrissen en eten. Het buffet is prima, Teun eet zich rond aan de Impala steak (net als de rest), terug bij het huisje gaat de eerder gekochte fles Amarula open, cheers moeders!!!

29 september    Etosha
Vandaag 5 jaar getrouwd dat is toch net ff anders wakker worden. Lisette heeft er werk van gemaakt en ik krijg een prachtig hardloop horloge + hartslagmeter cadeau. Met zijn allen gaan we die ochtend op safari. Het is niet echt een spannende ochtend. We zien we voor het eerst een hyena en een zeer mooie en goed zichtbare zwarte neushoorn. De rest van de dag brengen we relaxend aan het zwembad door.
Jan en ik gaan in de avond weer alleen op pad. Naast het gebruikelijke vee, staan we lange tijd bij een groep olifanten en jawel op weg terug kruist onze weg wederom de weg van een leeuwin. Omdat er weinig loos is, gaan we eerder terug naar de lodge om daar bij de waterhole met zijn allen van de sunset te genieten.
Na het avondeten gaan Lisette en ik, gewapend met een fles Amarula naar de waterhole. We proosten op ons 5 jarige huwelijk en zien een fantastisch schouwspel voor onze neus. Al met al komen met 7 neushoorns (o.a. moeder met jong), een kudde olifanten, veel giraffen, jakhalzen, orxen en springbokken bij de waterhole. Vooral de interactie tussen een paar olifanten, maar ook de ruzie tussen olifant en neushoorn maken indruk.
Moe maar voldaan duiken we richting twaalven ons nest in.

30 september    Etosha
Al vroeg in de ochtend sluip ik als enige het huis uit, de rest wil uitslapen! Uiteraard sta ik als eerste voor de gate 😉  Om kwart voor zes gaat deze open en zet ik als eerste koers naar ….. waterhole. Hier zagen we gisteren nog een leeuwin voor de zonsondergang. Als ik daar aankom, zie ik wel 2 hyena’s, maar geen leeuwen te bekennen. Al snel besluit ik koers te zetten naar Aus. Ook daar zijn de afgelopen week al vaak leeuwen te zien geweest. Daar aangekomen val ik met de neus in de boter, 1 mannetjesleeuw, 3 leeuwinnen en 5 welpen liggen aan de waterhole. Het is een fraai schouwspel. Na een uur of wat, trekken de leeuw en een leeuwin zich terug, weer wat later lijkt de rest zich ook te gaan verplaatsen. Ik rijd in hun looprichting de weg op, hopelijk zie ik ze dan frontaal aankomen. Na een minuut of 5 zie ik echter nog geen beweging en ga terug naar de waterhole. Ze heeft koers gewijzigd en dus positioneer ik me net als daarvoor. Ineens zet een leeuwin het op het sluipen, vreemd, zie nix… Dan ineens de explosie, er schiet iets uit het pol gras zo’n 20 mtr van mij vandaan. Het gaat zo snel, was het nu een serval of toch een red dyker? Heb de sprintende leeuw wel op foto de mogelijke prooi helaas niet.. De leeuwen hebben blijkbaar honger en verschuilen zich allen in het wat hogere gras, 1 leeuwin ligt in een greppel aan de waterrand, hopend dat de naderende springbokken heel dichtbij gaan komen. Ik kijk dit een uur aan, maar helaas, de springbokken trekken zich weer terug. Het is voor mij dan ook tijd om terug naar het kamp te rijden om de rest op te pikken.
Bij Oukokejo staat de rest te wachten, snel de koffers in de auto en eerst maar terug naar Aus, eens kijken of de leeuwen er nog zitten. Ze zitten er nog wel, maar erg verscholen in de bosjes en ver weg, we rijden snel door richting Namutomi. Onderweg zien we voor het eerst de BadearedFox, nog een groepje leeuwen bij een waterhole en veel herbivoren. Het is alweer halverwege de middag als we inchecken. De huisjes liggen er prima bij, van binnen dan, de tuin doet e.e.a. geen eer aan.
Rond half vijf gaan we weer op pad, in eerste instantie zien we niet veel, maar dan stuiten we op een cheetah met springbok kill. Dat is geen dagelijkse kost dus daar blijven we even. Als de cheetah stopt met eten en in het gras gaat liggen rijden we verder. We stuiten niet veel later weer op een zwarte neushoorn, schitterend. Helaas loopt hij stilaan verder de bush in. Een tegemoet komende auto verteld dat er in die richting nix loos is, dus maar terug naar de Cheetah. Daar blijven we nog een halfuur om van dit prachtige beest in het laatste zonlicht te genieten.
Het is een prachtige sunset, daarom lopen we eerst naar de waterhole, daar zien we wederom een zwarte neushoorn. Hij kiest echter voor een verscholen positie om te drinken en wij gaan naar het avond eten. Helaas is het buffet hier van matige kwaliteit.
Inmiddels via FB contact met Mike Muizenbelt, een natuur fotograaf die zojuist is aangekomen in Etosha. Na het eten en douchen, ga ik op de camping een biertje bij hem en zijn wederhelft drinken en proef ik nog wat van de heerlijk gegrilde springbok.

1 okt   Etosha -> Windhoek
Wederom vroeg uit de veren vandaag, we hebben zo’n 600 km te rijden vandaag en willen eerst nog even het park in, op zoek naar hyena welpen die hier in de buurt zitten volgens Sandra Vels (FB kennis). Als we op die plek zijn aangekomen, zien we eerst de mensen uit Reuver voorbij komen die we eerder hebben ontmoet, later hoor ik ineens Hey Erik, dat is dus Sandra en haar man Albert. We wisselen kort wat ervaringen uit voordat we weer elk onze eigen weg gaan.
Wij gaan richting uitgang en zetten koers naar Windhoek. We verblijven bij Na’ankuse, waar we na zo’n 6 uur rijden aankomen. De middag activiteit blazen we af, ff relaxen na deze trip. Ons huis, een familie challet is super ruim, het heeft echter niet de dezelfde design uitstraling dan de gewone huisjes. Het hoofdgebouw is ook erg modern en toch Afrikaans ingericht, erg fraai!
Het eten is ook top, alle dagen hier uitstekend gegeten!

2 oktober    Windhoek
Na een zeer goed ontbijt (wow wat een lekkere verse croissants), hebben we de big tour met Marlies van der Merwe. Op de farm staat ze ons op te wachten, helaas kan ze niet heel de ochtend mee, omdat ze moet spoed naar het noorden moet om Olifanten te taggen. Ze bllijft ongeveer een uur bij ons en komt bijzonder hartelijk over. De farm leeft echt aan alle kanten, er loopt van alles vrij rond, struisvogels, honden een kudu, een hartebeest, pauwen enz enz. Nadat we Parky de Aardvark hebben ontmoet gaan we naar de apen. Hier komt Lisettes droom uit, ze mag een baby aapje de fles geven, ook Teun mag assisteren. Ze zijn beiden in de wolken. Teun heeft eerder al een gele mangoest, een grondeekhoorn en ook Parky, het aardvarken, mogen aaien.
We bezoeken nog een schooltje, krijgen inzicht in al het research dat ze daar verrichten en maken nog een tocht langs de wilde honden, de cheetah’s en de Caracals. Vooral de cheeta’s zijn erg leuk en er worden weer veel foto’s gemaakt. Terug bij de lodge is het lunchtijd en daarna relaxtijd.
Eindemiddag ga ik nog voor de cheetah run op pad, maar helaas blijkt de accu niet goed opgeladen te zijn, geen succes dus en ben snel weer terug.

3 oktober    Windhoek
Oma past deze ochtend op Teun, Lisette en Jan gaan met cheeta’s wandelen en ik ga op herkansing voor de cheetahrun. Helaas ze hebben geen zin vanochtend…. Op de farm hoor ik echter dat ze vandaag met de bavianen kleuterklas gaan wandelen. Regel nog snel dat ook Lisette hier mee mag. Dit is eigenlijk geen toeristische activiteit, maar er wordt een uitzondering gemaakt.
Terug bij de lodge is lisette in de wolken, maar wil graag dat ik ook meega voor de foto’s. Nou vooruit dan maar J We gaan met een stuk of 14 baviaantjes op pad. Als snel word ik besprongen en besluit er een op mijn schouders mee te liften. Als we bij wat bomen aankomen, mogen de apen vrij spelen. Veel hilarische momenten volgen. Een aapje besluit dat het onder mijn polo wel lekker vertoeven is en nestelt zich daar, tijd voor een dutje. Anderen bespringen ons vanaf de bomen komen ons op hun gemakkie vlooien. Je kan ook echt met de spelen, ze vinden het prachtig om aan onze armen te schommelen om te swingen. Al met al duurt dit feestje 2 uur voordat we een ervaring rijker terug gaan naar de lodge.
Snel lunchen en aansluitend, samen met Teun gaan we met Parky het aardvarken wandelen. Wat een bizar gaaf beest is dit zeg. Zijn moeder is door een boer doodgeschoten, deze had echter medelijden met het jong en heeft Nankusee gebeeld. Zij hebben zich over dit inmiddels een half jaar oude aardvarken bekommerd. Een dik uur is Parky aan de wandel en wij met hem. Het is ook echt Teuns vriendje! Als Teun zijn interesse verliest gaat hij bij de jeep met de banden etc spelen. Auto’s hebben nog altijd zijn voorkeur. Als Parky is uitgewandeld brengen we ‘m terug naar de farm. Hij lig nog geen minuut in zijn bench achterop de Hilux als hij alweer in diepe slaap ligt, wat een leven. Bij de farm nemen we afscheid, Teun in tranen omdat hij zijn vriendje moet achterlaten…
Wow wat een dag, wat een ervaringen… Na wat relaxen en douchen genieten we weer van een culinair avondmaal. Teun stort dan volledig in en ligt al op de bank te slapen. Maar terug naar ons challet waar we nog een flesje wijn opentrekken.

4 oktober   Windhoek -> Frankfurt
Vandaag gaan we aan onze terugreis beginnen. Omdat we pas ’s-avonds laat vliegen, hebben we de kamer nog heel de dag tot onze beschikking. We hebben na de drukke dag van gisteren de wandeling met de Caracals afgezegd en beginnen de ochtend relaxed! Na de lunch gaan we richting vliegveld om later die dag geheel volgens plan weer terug te vliegen naar Frankfurt.