Dag 1 + 2 Amsterdam –> Quito
Na het afscheid van Mommie, snel richting Schiphol. We willen er lekker vroeg zijn zodat we zeker naast elkaar kunnen zitten. Het inchecken verloopt echter niet volgens plan. De KLM heeft het vliegtuig behoorlijk overboekt, dus we krijgen nog niet eens stoelen toegewezen. Bij de gate is het later gelukkig snel geregeld, 2 stoelen aan het raam naast elkaar, de reis kan beginnen! Het is een prima vlucht, zelfs Lisette slaapt goed, lang leve de slaappillen. In Quito worden we opgewacht door Ecole Travel en worden we voorgesteld aan onze chauffeur ‘Carlos’. Eerst naar het hotel, de kamer inspecteren en even wat opfrissen. Aansluitend gaan we met de mensen van Ecole naar een terrasje waar we onder het genot van een ‘Jugo’ (vruchtensapje) het programma nog even doornemen. Om 11.00 uur worden we door Magda (NL-talige gids) opgepikt voor de stadstour. Het is prachtig weer, dus besluiten we eerst naar de Broodjes Berg te gaan waar een heilige maakt waakt over Quito. Later bezoeken we nog enkele kerken, Plaza Grande en het presidentiele palijs en lunchen we op een gezellig pleintje. Rond 16.00 uur zijn we weer terug bij ons hotel waar we eerst even gaan relaxen nadat we de ouders gebeld hebben. Na een snelle hap bij een mexicaan duiken we op tijd ons bed in, nog moe van de reis.

Dag 3 Quito –> Amazone (Cuyabeno NP) 
Na een prima ontbijt hebben erg veel in om de Amazone in te gaan. Carlos brengt ons naar het vliegveld. De vlucht naar Lagio Agrio van Tame heeft echter een dik half uur vertraging. We vliegen in een Fokker (volgens mij van voor WOII). Het is slecht een half uurtje vliegen voordat we landen op een behoorlijk primitief vliegveld. De koffers worden er rechtstreeks vanuit een kar aangereikt. Vervolgens is het 2,5 uur met de bus, hobbelend over onverharde wegen richting Cuyabeno National Park. Bij de ingang van het park betalen we onze fee en stappen we in een motor-kano. Samen met een gezellig Frans stel varen we bijna 2 uur om bij de lodge te komen. Deze tocht verveelt echter geen moment, we zien o.a. enkele soorten toekans, apen en ara’s. Rond 17.00 uur bereiken we onze lodge die aan de lagune ligt. De hutten zijn behoorlijk primitief, geen elektriciteit slechts één kaars. Wel een eigen toilet en een douche (met warm water!). Het avondeten is er prima, niet lang hierna duiken we, onder de klamboe, ons bed in (na een ‘beestjes inspectie’ natuurlijk).

Dag 4 Cuyabeno NP
Na het ontbijt vertrekken we om 9.00 uur per (gemotoriseerde) kano naar een lokaal indianendorp. De tocht per kano van een dik uur is prachtig. We zien o.a. onze eerste roze dolfijnen in de riviermond. Wat verder opvalt is dat je echt om de haverklap een ijsvogel ziet duiken en met een visje weer ziet opstijgen. Het indianendorp is verre van spectaculair. De bevolking is behoorlijk verwesterd. De wandeling in de omgeving van het dorp is veel interessanter, we leren steeds meer over het regenwoud. De terugweg per kano is wederom erg mooi. Als we een slang zien duikt onze gids (Paulo) er achteraan om hem te vangen, zo kunnen wij hem van dichtbij bekijken. Een kwartiertje voordat we weer bij de lodge zijn, lijden we schipbreuk. De motor van de kano stopt ermee. We moeten ruim een half uur wachten voor men ons mist op de lodge en er een ‘reddingskano’ wordt gestuurd. In de loop van de middag vertrekken alle gasten (zouden eigenlijk een dag later vertrekken) ivm een staking in de regio Lagio Agrio. Ons wordt aangeraden te blijven, het is maar een 24 uurs staking. Pas later horen we dat hier een staking wel eens uit de hand kan lopen…..(wordt vervolgd). Wij zijn overigens de enige overgebleven gasten, een echte privé lodge dus! Later op de middag varen we met een kleine kano (zonder motor) een stukje de lagune op om zo op een eiland een wandeling te kunnen maken. Een wandeling dwars door de jungle. We zien div. kikkers, insecten en ervaren de jungle. Later peddelen we verder de lagune op om van een schitterende zonsondergang te genieten. Net na de zonsondergang zien we nog roze dolfijnen springen, helaas te snel voor foto en film. Het koude biertje en de douche na afloop zijn heerlijk!

Dag 5 Cuyabeno NP 
Al om 6.00 uur peddelen we de lagune op. De rust en de natuur zijn zeer indrukwekkend. We gaan door mangroves en zien prachtige vogels en enkele soorten apen. We laten al rustig peddelend de natuur goed op ons inwerken. Als we rond 8.00 uur weer bij onze private lodge aankomen, staat het geroosterde brood al klaar. Een verse Jugo, omelet, kaas en jam maken het ontbijt compleet. Voldaan vertrekken we vervolgens per gemotoriseerde kano weer op expeditie. Apen, vleermuizen en vogels, vaak weer nieuwe soorten, duiken overal op. Tijdens de tocht terug stoppen we om op piranha’s te vissen. Echt bizar hoe snel die beesten bijten. Vaak is het stukje varkensvlees er al af, voordat je hebt kunnen aanslaan. We vangen er verschillende, zelfs Lisette (alhoewel deze achter ons in een boom beland). Aan het begin van de middag komen we terug om te lunchen, bij de lodge (zelfs boven onze hut) zien we dan nog ‘Yello handed Titi’s’ en doodshoofdaapjes. Na een paar uur relaxen (lekker in de hangmat) gaan we per kano naar de overkant van de lagune voor een flinke wandeling. Deze wandeling is nog mooier dan de vorig. We zien naast het kleine spul nu ook een paar enorme toekans en rode brulapen. Vooral die laatste maken een enorm kabaal, samen met Paulo dringen we nog dieper de bush in om de apen goed te kunnen zien. Als we weer met de kano de lagune opgaan voor de zonsondergang zien we wederom rivierdolfijnen (hoezo zeldzaam? :-)). Tijdens het eten krijgen we het nieuws dat de staking inmiddels een kleine opstand is geworden en dat we de volgende dag niet kunnen vertrekken.

Dag 6 Cuyabeno NP 
Heel de dag wachten en telefoneren om te kijken hoe we weg kunnen komen uit de Amazone. Het ziet er niet goed uit, overal zijn de wegen geblokkeerd en ook het vliegveld in Lagio Agrio is uit de running. Het lukt niet om een klein vliegtuig te regelen, een helikopter kan wel (voor $ 1.500,-)….. Lisette heeft vandaag behoorlijk last van haar maag en darmen, we vermoeden de malaria pillen. Wat dat betreft komt deze rustdag wel goed uit. (we blijven positief….). In de loop van de middag ontvouwt zich het plan om de volgende ochtend om 3.00 uur te vertrekken met de kano naar de ingang van het park. Daar staat een auto klaar die ons zo dicht mogelijk bij Lagia Agrio gaat brengen. Carlos onze chauffeur, vertrekt vanuit Quito en zal vanuit daar zo dichtbij als mogelijk bij Lagio Agrio komen. De kans is groot dat we een stuk zullen moeten lopen of liften. Het belooft een lange barre tocht te worden. Vanuit Lagio Agrio naar Quito is ± 7 uur en tot Lagio Agrio eerst ruim 2 uur met de boot en 3 uur met de aut o. Tijdens het avondeten geeft Paulo aan dat zijn baas, een oud leger Kolonel, wellicht nog iets anders kan regelen. Tja, we zullen zien…… Het eten, kip met frietjes, is het hoogtepunt van de dag.

Dag 7 Cuyabeno –> Banos
Om 2.30 uur gaat de wekker, het is aarde donker, het begin van een waanzinnige dag…. Gewapend met 2 kaarsen pakken we de laatste spullen en hijsen we ons in de kleren. Snel de boot in (incl. ontbijtpakketjes) en vertrekken maar. Het is echt pikkedonker. Met de schijnwerper en een paar zaklampen banen we ons een weg door de jungle. In de rivier is het water de afgelopen dagen 1,5 meter gezakt. Je hoort de takken soms onder de boot doorschuiven. Op de oevers zie je in het licht van de schijnwerper vaak ogen van kaaimannen en alligators oplichten. Uilen en vleermuizen scheren over de kano. Na een dikke 2 uur bereiken we de ingang van het park, hier wachten we vervolgens een uurtje op de auto. Helaas stuiten we na zo’n 3 kwartier rijden op een roadblock. We kunnen echt met geen mogelijkheid verder, dan maar lopen… Het is nog zeker 2 uur rijden naar Lagio Agrio, lopend nog veel langer…. Het is vlak bij een militaire vliegbasis, Paulo krijgt hier bereik met zijn GSM en belt zijn baas, de oud kolonel. Of we bij de ingang van de basis willen wachten, dat is gelukkig maar 10 minuten lopen. Als we een kwartiertje gewacht hebben gaat de telefoon, er is een kans dat we met een militairvliegtuig weg kunnen. De ex kolonel is volop bezig zijn leger contacten te bespelen, een ‘goede vriend’ is de baas over dicht vliegveld. Afwachten dus… Intussen zitten wij een kilometer verderop bij een vriend van Paulo thuis te wachten. We zijn hier nog geen 10 minuten als Paulo met goed nieuws komt. We moeten a.s.a.p. naar het vliegveld, want er is net een vliegtuigje geland. Bij het vliegveld is het weer een hele heisa om de basis op te komen. Hoofd bewaking is blijkbaar weer iemand anders. De invloed van de oud kolonel reikt gelukkig erg ver en 2 buitenlandse burgers mogen de basis op. Met een noodgang worden we richting, het al klaarstaande, vliegtuig getransporteerd. Als ik Paulo vraag of het vliegtuig naar Quito gaat, blijkt dit niet zo te zijn, hij gaat naar het zuiden, naar Puyo. Hier heb ik nog nooit van gehoord, volgens Paulo in de buurt van Banos. Dat ligt aardig op de route! We hebben eigenlijk geen keus, wellicht de enige kans om uit de jungle te komen. Het zijn echt ‘Tour of Duty’ taferelen. In het vliegtuig zitten we in van die hangmatjes, net alsof we er per parachute uit moeten. We zijn de enige passagiers in dit militaire toestel. Het kabaal is enorm, we zijn dan ook blij met de hoofdtelefoons die we krijgen. Na een dikke anderhalf uur landen we op een andere basis. Hier worden we gedropt bij een loods, geen idee waar we zijn. Via een gat in een hek belanden we op straat. Hier komt gelukkig net een taxi langs, die we dan ook direct arresteren. We blijken 50 km van Banos te zitten, voor 25 dollar stappen we snel in en laten we ons naar een bekend hostel in Banos brengen. Hier zouden we eigenlijk over 2 dagen ook zitten. Vanuit het Hotel bellen we onze Agent in Ecuador. Daar weten ze niet wat ze horen als ik vertel dat we in Banos zitten en hoe we er zijn gekomen. Na wat rust gaan we lunchen in Banos en het dorpje verder verkennen. Het is een zeer gezellig en intiem stadje. Lisette krijgt geen genoeg van de souvenirshops. ‘s-Avonds eten we heerlijk bij ‘Marianne’ het is een tip die we van Ecole hadden, een echte aanrader (heerlijke forel!!).

Dag 8 Banos –> Guamotte (markt) 
Rond 9.45 uur arriveert Carlos vanuit Quito met onze spullen die we daar hadden ‘opgeslagen’. Ik ben inmiddels al in het dorp Broodjes en verse jugo wezen halen. De rit naar Quamotte is door de bewolking niet echt spectaculair. In quamotte waar we net na de middag aankomen is het een drukte van jewelste. Ondanks dat het een ongeorganiseerde chaos lijkt, zit er toch structuur in de markt (over het algemeen dan :-)). Het is alleen voor al die kleurenpracht al meer dan de moeite waard. Echt alle vrouwen en de meeste mannen lopen in de traditionele kleding rond. Op de beestenmarkt worden varkens, kippen en vooral schapen af- en aangevoerd. Zelfs zakken vol met cavia’s. Later zou blijken dat deze niet als huisdier gehouden worden maar een plaatselijke delicatesse zijn. We zien later o.a. 3 cavia’s aan het spit, boven de BBQ. Behalve onszelf zien we geen toeristen rondlopen. Soms wordt er ook wel wat vreemd tegen ons ‘blanke reuzen’ aangekeken. De indianen zijn zeer klein van stuk. Een paar uur lang genieten we van de sfeer en de indianen. Af en toe gaan we gewoon ff ergens zitten om alles goed op ons te laten inwerken en…… om soms stiekum een foto te maken. De bevolking heeft liever niet dat er ongevraagd foto’s gemaakt worden. Vooral de mensen uit de bergen zijn bang dat hun ziel gestolen wordt als er een foto gemaakt wordt. De keren dat we het vragen blijkt dat voor 1 dollar deze angst ineens verdwenen is. Rond 14.30 uur gaan we naar RioBamba, de markt loopt ook ten einde. Vele bussen vertrekken volledig bepakt uit Quamotte. Schapen, kippen, varkens en mensen, samen in de pickup of in/op de bus. Terwijl de lucht volledig opklaart bereiken wij Riobamba waar we eerst kaartjes voor de trein kopen. Ook reserveren we alvast een paar kussentjes, 7 uur op het dak van de trein zonder kussen is geen doen. Aansluitend gaan we naar El Troje, onze lodge waar we voor 1 nacht kwartier maken. Door de aanpassing van de route zitten we hier 1 nacht minder. Gelukkig maar, want El Troje is vergane glorie. Het is ooit een prachtig complex geweest, het zwembad en de tuinen liggen er nu echter troosteloos bij. De gym is een verzameling oud roest. Het restaurant is daarin tegen prima, de Chateau Briande, anders bereid dan verwacht, is wel erg mals en lekker.

Dag 9 El Nariz del Diabolo + Chimborazo
Het is weer vroeg dag vandaag, om 04.30 uur gaat de wekker. Eerst stevig ontbijten en dan snel naar het station. Ik wil er perse ruim voor 6.00 uur zijn zodat we, aan de rechter kant, wat naar achteren kunnen gaan zitten. Om 5.50 uur klimmen we het dak op. We hadden geen 10 minuten later moeten zijn, want alle goede plekken zijn tegen zessen vergeven. Dan is het wachten geblazen, een dik uur voordat de trein in beweging komt. Het is behoorlijk bewolkt en fris, lang leve het fleecejack. De eerste uren is het uitzicht niet echt spectaculair. Overal waar je komt staan mensen, vooral kinderen, te zwaaien, hopende op een snoepje. Lollies, snoepjes zelfs repen chocola worden rijkelijk vanaf het dak gegooid. Ze zijn slim die kids, als je wat gooit doen ze net alsof ze het niet gezien hebben, hopende op meer. Als de trein helemaal voorbij is wordt de hele buit echter verzameld. Sommige kinderen proberen kleiner, dus liever’ te lijken door op hun knieën te gaan zitten. Onderweg duikt Carlos om de haverklap op en staat hij te zwaaien bij een overgang of viaduct. Bij de stop in Quamotte eten we gebakken banaan met Carlos en scoor ik nog een traditioneel mutsje voor mijn aankomend neefje/nichtje oftewel frits.
Vanaf Aussie breekt de zon door en wordt het snel warmer, op naar de ‘Duivelsneus’. De laatste 2 uur zijn ook qua uitzicht het mooiste. Al met al is het een erg gave ervaring, een treinrit op het dak van de trein. Na een lunch in Aussie gaan we weer richting Banos. We nemen de route over de Chimborazo pas. Echt een schitterende route tot ongeveer 5.000 mtr hoogte. Hier zien we ook de eerste wilde Lama’s, ‘……’. Als ik ff een ommetje maak voor een leuke foto, sta ik al snel naar lucht te happen, tis echt hoog! Als we uit de wind van deze vulkaan komen, zien we de Andes op zijn ruigst. Het waait er waanzinnig (en koud).
Als we bij Ambata komen zien we duidelijk de Cotopaxi liggen, de besneeuwde top ligt volop in de zon. Door de staking hebben we deze highlight moeten missen, dat geldt overigens ook voor Mittad del Mundo en de Quilotoya (loop + meer).
Als we Banos naderen zien we duidelijk de Tungurahua. Deze vulkaan is actief, de rook en as komen er bijna non-stop uit. In 1999 heeft een flinke uitbarsting een groot deel van Banos verwoest. Het wordt al donker als we om 18.45 uur in Banos aankomen, moe maar voldaan. Snel een hapje eten bij Marianne en naar bed.

Dag 10 Banos
Heerlijk uitgeslapen tot 08.00 uur. Op ons gemakkie staan we op en gaan we ontbijten bij Rico Pan. Het is te merken dat het weekend is, Banos is nog levendiger dan tijdens ons vorige bezoek. Na een korte wandeling huren we twee mountainbikes om de watervalroute te doen. Deze tocht is ruim 20 km lang, waarvan een groot deel bergaf (gelukkig :-)). Direct in het begin moeten we door een korte tunnel, in het midden is het echter aardedonker, alleen het stipje licht aan de uitgang biedt enige oriëntatie. Verder is de route er mooi, we stoppen bij diverse watervallen (o.a. Agoyan en Manto de la Novia). Na zo’n 25 km bereiken we Pailon del Diablo. De wandeling hierheen is heen een kwartier en zo’n 25 minuten terug. Het is een behoorlijke klim. De waterval zelf is mooi, vanaf een houten hangbrug is hij prima te zien. Door het opstuivende water en de stralende zon, zijn ook duidelijk 2 regenbogen te zien. Aansluitend de klim terug, vooral het laatste stuk is erg pittig. Gelukkig werden we boven opgewacht door een lokaal bandje met natuurlijk panfluiten. Wij klimmen hier achterop een pick-up bij onze fietsen en laten ons in Banos weer droppen. Hier willen we de middag gaan relaxen en naar de thermobaden. Die baden vallen echter tegen, het is ook erg druk op zaterdag. ’s-Avonds eten we weer bij Marianne, ik ga vandaag voor de gamba spies, Lisette gaat wederom voor de biefstuk. Bij het zien en proeven van mijn gamba’s heeft ze hier spijt van…

Dag 11 Banos – Cuenca
Vandaag hebben we een echte reisdag voor de boeg. Vanuit Banos neemt Carlos een binnendoorweg langs de Tungurahua. Grote delen van de weg zijn door de uitbarsting van 1999 weggeslagen. De weg van Riobamba naar Aussie is bekend. Op dit stuk zien we de trein (op weg naar de Duivelsneus) nog een paar keer. De route van Aussie naar Ingapirca is een stuk mooier dan het eerste deel van de route. Bij Ingapirca (de grootste Inca ruïne van Ecuador) krijgen we een Engelstalige gids toegewezen. Zo worden we een stuk wijzer over het hoe en waarom van deze ruïnes. Nadat we de ruïnes hebben bekeken maken we nog een wandeling naar het Inca gezicht. Redelijk wat klimwerk op de terugweg, maar zeker de moeite waard. Na Ingapirca is het nog 2 uur rijden naar Quenca. Als we daar aankomen zijn we de bus behoorlijk beu. Het hotel maakt veel goed, echt een prachtig gerestaureerd koloniaal pand. Doordat het zondag is zijn veel restaurants gesloten en is het behoorlijk rustig op straat. Cuenca maakt zijn naam van ‘meest gelovige stad’ zeker waar. We eten in het restaurant naast de kathedraal. Het was een aanrader, maar ons viel deze toko behoorlijk tegen.

Dag 12 El Cajas
Na een basic ontbijt worden we rond 8.00 uur door onze gids opgehaald om naar el Cajas te gaan. Het is bijna een uur rijden tot de ingang van het park. De lucht is echt staal blauw. Onze gids heeft dit heldere weer in de laatste jaren geen 7x meegemaakt. El Cajas = mist en wolken. De wandeling is echt super! Overal prachtige bergmeren met forel en fantastische uitzichten. We lopen ook door een bos dat werkelijk sprookjesachtig aan doet. Al met al is het een wandeling van zo’n 3 uur. Doordat het op bijna 3500 meter is, is het soms best pittig. Na een stukje klimmen moeten we soms even de tijd nemen om op adem te komen. De wandeling gaat door en over watervallen, langs meren en bergen door een zeer bijzondere vegetatie en een super mooie omgeving. Als we met de auto weer terug gaan, staat er een kudde wilde lama’s langs de weg. Het verbaast me hoe dichtbij we kunnen komen, erg gave beesten die met veel plezier voor een leuke foto poseren. In een nabij gelegen restaurant gaan we lunchen. Na een typische Ecuadoriaansesoep staat er natuurlijk forel op het menu. Het is echt smullen geblazen, forel van het huis! ‘s-Middags maken we een wandeling door het koloniale centrum van Cuenca. Geen moment krijg je het gevoel door een stad met een half miljoen inwoners te lopen. De sfeer is erg relaxed. Die avond gaan we eten bij Eucaliptus. Echt een aanrader, het eten erg lekker en de sfeer zeer goed! Rond 9.00 uur duiken we moe maar zeer voldaan, na deze heerlijke dag, ons bed in.

Dag 13 Cuenca
Vandaag gaan we naar Chordeleg, hét zilver en goud stadje van Ecuador. Rond 9.00 uur pikt Carlos ons op. Wat een anti-climax, Chordeleg….. kitsch kitsch en nog eens kitsch. Het is echt verbazend hoe weinig leuke souvenirs er in Ecuador te koop zijn (sorry thuisblijvers). Na een uurtje rondsjouwen besluiten we in het parkje wat te relaxen. Het weer is wederom heerlijk. Op de weg terug gaan we lunchen bij Usiputh (tip van de Las Cajas gids). Het is een echt fantastisch hotel, met prachtige tuinen eromheen en een heerlijk zwembad. Tijdens de lunch zien we diverse kolibries in de bomen en boven de bloemen. ‘s-Middags gaan we weer Cuenca in. In cafe Holandaise eten we een ijsje (de lekkerste in Ecuador zegt men) tussen de foto’s met tulpen, molens en klompen. We voelen ons bijna thuis :-). Verder bezoeken we ook de kathedraal. Deze is vooral heel groot, niet bijzonder mooi. Voor het avondeten gaan we weer naar Eucaliptus. Wederom is het eten super, de shrimp scewers zijn zo goed (erg lekkere saus) dat we er nog een portie van laten aanrukken. Ter afsluiting nemen we een verse pinacolada waar we bij het haardvuur van genieten. Tip tip tip Eucaliptus!!!!!!

Dag 14 Cuenca –> Guayaquil
Na het ontbijt hebben we thuisfront even op de hoogte gebracht van onze laatste avonturen. Rond 9.00 uur vertrekken we richting Guayaquil. Het eerste gedeelte gaat door el Cajas. Nu zien we het park nog zoals het meestal is, gehuld in mist en wolken. Van een hoogte van 4000 meter op de parámo dalen we af tot. Het is een prachtige rit van het hooggebergte tot aan de kust. We passeren alle geografische zones van het land. Rond 13.00 uur zijn we in Guayaquil, de grootste stad van Ecuador met zo’n 2 miljoen inwoners. In eerste instantie zet Carlos ons af bij het verkeerde hotel. Dit foutje is snel hersteld, het goede hotel ligt maar 1 blok verder. Na de siësta, gaan we naar het park dat voor ons hotel ligt, aan de Kathedraal. Het is een leuk zeer relaxed park met overal groene leguanen. De beesten zien er niet echt lief uit, maar ze doen geen vlieg kwaad. Sommige zijn bijna 2 meter lang. Sommige bomen zijn niet groen van de bladeren, maar van de leguanen. Nergens staat dat je ze niet op mag pakken, dus dat doe dan ook maar even ‘Waauw what a magnificant creature, it’s just like a dinosaur’! De nieuwe moderne boulevard is ook een mooi gebied om te wandelen. Als we hiervan terug komen gaan we nog even het leguanenpark in, we kunnen er geen genoeg van krijgen. ’s-Avonds eten we slecht in het restaurant bij het hotel. Na een filmpje gaan we slapen, tot we wakker worden van het gewip van onze bovenburen (gelukkig maar van korte duur :-))…..

Dag 15 Galapagos (San Christobal)
Vandaag vliegen we naar San Christobal (Glapagos). Het vliegtuig heeft een kwartier vertraging, verder verloopt de vlucht prima. Op het vliegveld mag je direct $ 100,- pp. betalen om toegang tot dit nationale park te krijgen. Met een bus worden we richting dorp gebracht. Hier kunnen we na een korte wandeling een uurtje relaxen. We zien op het strand al de eerste zeehonden, pelikanen en zelfs enkele zeeleguanen. Hier heb ik ook voor het eerst ruzie met een zeehond. Deze vond het niet zo fijn dat ik heel dichtbij kwam… Na de lunch gaan we met de bus het binnenland in. Hier bezoeken we een opvang centrum voor de reuze schildpad. We zien er een stuk of 6, ze zijn echt gigantisch. Op de weg terug stoppen we bij een uitzicht dat in onze ogen niet de moeite waard is. De vulkaan(krater) ligt helaas in de mist dus gaan we snel terug naar de kust, waar het wel heerlijk zonnig is. Hier worden we met de Zodiak naar de Seaman gebracht, ons thuis voor de komende 4 à 5 dagen. Na de eerste instructies gaan we onze hut inspecteren. Tjee, wat is die hut klein, je kan er je kont amper keren. We hebben gelukkig wel een eigen douche en toilet, je moet echter wel over het toilet heen stappen om de douche te bereiken. Na het dinner (spaghetti) worden we aan heel de crew en de overige gasten voorgesteld. Ook het programma voor de volgende dag wordt doorgenomen, waarna we rond 21.00 uur gaan slapen……proberen te slapen…… Later blijkt dat er één van de motoren stuk is en de andere motor dus op volle toeren moet draaien. Helaas ligt die net naast onze hut. De herrie in combinatie met de behoorlijk deining zorgen ervoor dat ik nog geen uur slaap…zucht…

Dag 16 Galapagos (Española)
Na het ontbijt gaan we direct via de zodiak naar Española, het volgende eiland, waar we om 8.00 uur voet aan wal zetten. Direct vallen de enorme zeeleguanen op, ze zijn veel groter en mooier dan die op San Christobal. De wandeling die volgt is zo’n anderhalve kilometer maar doordat je zo vreselijk veel ziet, doe je daar ruim 3 uur over! Je hoeft echt niet goed te kijken om dieren te spotten, je moet verdomde goed opletten dat je er niet op gaat staan!! Blauwvoet Jan-van-genten (met jongen), Lava Lizzarts, Albatrossen, Galapagos havikken, zeehonden, darwinvinken enz enz enz. Het is echt een ‘druk’ eiland. De Albatrossen hebben het druk met vechten en dansen en hebben totaal geen oog voor ons. Behalve de dieren is het landschap behoorlijk ruig. Aan de kust is er ook een ‘blowhole’ waar golven het water tientallen meters opstuiven. Volgens de Canadezen die al enkele dagen aan boord zijn, is Española het mooiste eiland tot nu toe, we vallen dus direct met de neus in de boter. Onvoorstelbaar hoe gastvrij de dieren zijn. Je kan bijna alles aanraken als je zou willen (dit mag en doen we natuurlijk niet!). Soms moet je echt over leguanen of zeehonden heen stappen.
Als we weer terug op de boot komen voel ik me behoorlijk ziek worden. De slechte nacht en de golfslag beginnen hun tol te eisen. Met een lege maag… schuif ik bij de lunch aan. Ook ik stap over op Dramamine. Dat spul werkt echt, ik voel me snel beter worden.
’s-Middags om 14.30 uur gaan we snorkelen bij Gardnerbay. Vol verwachting van dat wat komen gaat, hijsen we ons in de wetsuites. Doordat het ‘jonge’ eilanden zijn is er niet heel veel koraal, maar dat ook vulkanischgesteente voor vissen aantrekkelijk is, dat is al snel duidelijk. Vissen in alle kleuren van de regenboog. Op een zanderig gedeelte zien we ook de eerste roggen. Er komen zelfs nieuwsgierige zeehonden met ons spelen! Vooral dat laatste is een onvergetelijke ervaring. Een van de dieren draait echt aan alle kanten om me heen en staart mij zelfs bijna een halve minuut aan! Even later zwemt ze, bellenblazend weer weg. Liefst zou je lekker met ze gaan stoeien, maar ze zijn te snel voor ons landdieren.
Na de snorkeltrip kunnen we naar het strand om te relaxen of te wandelen. Wij besluiten echter om op de boot te blijven en proberen wat slaap in te halen. Gelukkig doen de pillen hun werk goed. ’s-Avonds na het eten nemen we er ook nog een extra, het is weer behoorlijk schommelig. Doordat het motor geluid stukken minder is en de Dramamine zijn werk goed doet, vallen we snel in slaap.

Dag 17 Galapagos (Floreana)
Vroeg uit de veren vandaag, om 6.20 uur is het al ontbijten. Vervolgens landen we om 7.00 uur op Floreana waar de zeehonden ons al direct welkom heten. Na een paar honderd meter lopen komen we bij een lagune waar flamingo’s aan het foerageren zijn. Zeer sierlijk schuifelen ze aan ons voorbij. Aan de overkant van de lagune zitten flamingo’s te broeden en sommige hebben al jongen. We lopen nog een stukje door naar de andere kant van het eiland. Doordat er hier erg veel heremietkreeftjes (in de branding) zitten komen de stingray’s (roggen) hier zeer dicht naar de kust. Al schuifelend (om te voorkomen dat je erop gaat staan) lopen we een paar meter het water in. Ondanks dat het water maar tot onze enkels komt, zie je in de terugtrekkende golven regelmatig de zwarte vorm van een rog. Je zou ze zo kunnen vangen! Verder zien we hier op het strand de sporen van een zeeschildpad die hier afgelopen nacht haar eieren heeft gelegd. Op een stel rotsen ziet het echt rood van de ‘Sally lightfootkrabben’. Na zo’n anderhalf uur (en 300 meter wandeling) gaan we weer terug naar de boot. De Seaman zet direct koers naar ‘Corona del Diablo’, een gedoofde vulkaankrater waar we gaan snorkelen. We hebben ons nog niet in de wetsuits gehesen of we kunnen al in de zodiaks plaatsnemen. Bij de rotsen (krater) liggen we als eerste in het water. Direct al zien we een groep van enkele tientallen manta’s onder ons door schuiven. Er is ook een grote kans dat we hier haaien gaan zien, maar helaas zijn deze er vandaag niet. Wel weer enorm veel andere vissen, in vele kleuren en vormen. Ook hier zijn er weer enkele speelse zeehonden die graag met mij willen rollebollen. Bij de ingang van de vulkaan krater is de stroming zo sterk dat je er bijna niet in of voorbij komt. Door dicht aan de rand te blijven, lukt het mij ff later om de ondiepe krater in te komen. Helaas heb ik niet heel veel tijd meer, we moeten helaas weer verder.
Nog voor de Seaman koers zet naar Santa Cruz gaan we rond 11.00 uur al lunchen. Vervolgens kunnen we tot 15.00 relaxen voordat we naar het Charles Darwin Instituut gaan. Hier krijgen we veel informatie over het fokprogramma en zien we diverse soorten reuzeschildpadden. We zien ook ‘Lonesome George’ de laatste van zijn soort. Eigenlijk een heel droevig verhaal, je ziet een soort onder je neus uitsterven en je kan er helaas niets meer aan doen. Één gedeelte waar reuzenschildpadden lopen is vrij toegankelijk, hier kunnen we zelfs poseren met een paar van hen. Ze zijn echt onvoorstelbaar groot, waanzinnig! Na afloop van de rondleiding hebben we een dik uur vrije tijd op het eiland. Natuurlijk besteden we die om souvenirs te zoeken. Behalve in één kunst winkeltje is er ook alleen het standaard t-shirt gebeuren te koop. Na wat inkopen (chocola) gaan we rond 18.00 uur weer terug naar de Seaman. Hier staat een klein uurtje later het diner klaar. Rond 21.30 duiken we na wederom een top dag onze bedjes in.

Dag 18 Galapagos (South Plaza, Santa Fee) 
Het is weer vroeg dag, 7.00 ontbijten voelt al bijna als uitslapen J. Een uur later zetten we voet op South Plaza. We moeten ons echt een weg banen door de zeehonden. Vanaf het strand zien we een enorme zeeschildpad die net even lucht aan het happen is. Het landschap hier is totaal anders als dat op de vorige eilanden. Een rode vegetatie met enorme cactussen. Tijdens de wandeling zien we direct enkele landleguanen vechten om een stuk cactus. Door het mooi landschap lopen we richting een klif. Op deze klif, enkele tientallen meters boven de zee, liggen zelfs zeehonden. Ongelofelijk dat ze hier op hebben kunnen klimmen. Vlakbij ligt ook een half vergane zeehond, niet heel smakelijk, maar op deze eilanden wordt nu eenmaal niet ingegrepen in de natuur. Vanaf en op de kliffen zien we verder weer diverse vogels, pelikanen, meeuwen en tropical birds.
Vervolgens is het 2,5 uur varen naar Santa Fee. Als we met de zodiak naar het strand varen voor een natte landing zien we vlak voor de kus enkele white-tip-haaien. De zeehonden zijn echt met ze aan het dollen. Ze zijn ook niet echt een bedreiging, alleen voor de aller kleinste. Het strand ligt echt vol met zeehonden. Twee mannetjes hebben het flink met elkaar aan de stok, de een bijt in het gevecht een oor af van de ander. Tijdens de wandeling zien we wederom landleguanen. Deze zijn echter weer anders van kleur/vorm dan die we bij South Plaza gezien hebben. Verder zien we weer blauwvoet jan-van-genten, schorpioenen en een pelikaan met jong.
Na terugkomst op de boot maken we ons direct klaar om in deze baai te gaan snorkelen. We gaan te water op een plek waar we net daarvoor een schildpad zagen. Gelukkig zit hij er nog steeds, het is echt een enorm exemplaar. Helaas zijn de haaien te schuw om er dichtbij te komen, we zien verder wel een Giant Hawkfisch, Golden Gloopers, Stingray’s (roggen), een school geelstraart vissen, een murene en vele anders soorten. Te snel (naar mijn mening) moeten we hier weer het water uit om koers te zetten naar San Christobal. Dit gedeelte van de zee is het ruwste stuk. In de haven zijn er echter vrijwel geen golven en kunnen we ’s-avonds rustig eten. Na het eten evalueren we met de andere gasten de trip tot op heden en worden de fooi-enveloppen uitgedeeld.

Dag 19 Galapagos –> Puerto Lopez
Wederom om 7.00 uur ontbijt, de koffers zijn dan al gepakt. Na het ontbijt ontstaat er weer wat discussie over de beoordelingsformulieren en de fooien. Ondanks dat wij een fantastische trip hebben gehad, toch wat opmerkingen. Zo vinden wij dat onze gids erg veel kennis heeft, hij weet het echter niet goed over te brengen. Weinig enthousiasme en passie, waardoor je niet echt ‘gegrepen’ wordt door het verhaal rondom deze natuur. Ook is het eten aan boord te wisselvallig, soms goed, soms matig. Rond 8.00 uur stappen we voor het laatst in de ‘dunkys’ (Zodiaks). Op San Christobal brengen we nog een bezoek aan een infocenter voordat we naar het vliegveld gaan. Daar nemen we afscheid van onze medereizigers uit Canada, Nieuw Zeeland, Duitsland, Oostenrijk en Wales. De vlucht die volgens plan verloopt brengen we al scrabbelend door.
In Guayaquil worden we opgewacht door Albert Hollander. Hij brengt ons naar Puerto Lopez. Het is een behoorlijke rit (ruim 3 uur) maar het loont. Mantaraya Lodge is echt heel erg mooi en ligt bovenop een klif aan zee. De kamer is ruim en mooi met een heerlijk balkon (met hangmat) en uitzicht op zee. Na wat relaxen gaan we eten in Mantaraya. Het is prima ondanks dat er een kruid gebruikt wordt waar we niet echt dol op zijn.

Dag 20 Puerto Lopez
Onverwacht was het toch weer een schommelige nacht…… Op de een of andere manier zit de deining nog in ons systeem. Heerlijk uitslapen tot 8.30 uur. Na het ontbijt, met heerlijk vers brood, installeren we ons bij het zwembad. Het is bewolkt maar toch bijzonder aangenaam. Tot een uur of twee brengen we de dag relaxend en lezend door bij het zwembad. Vervolgens gaan we met de taxi naar Puerto Lopez. De taxi’s hier zijn allemaal van die Sisi brommers. Erg grappig! Puerto Lopez heeft een heerlijk uitgestrekt strand waar eigenlijk maar erg weinig te beleven is. Ook de vele winkeltjes hebben weinig origineels te bieden (same old song…).
Na een paar uur gaan we weer terug naar Mantaraya, waar we die avond ook weer eten. Tijdens het douchen merk ik eens te meer dat ik behoorlijk verbrand ben. Ondanks de bewolking ben ik echt zo rood als een kreeft geworden, auw auw auw…

Dag 21 Puerto Lopez
De dag begint weer relaxed, rond 10.00 uur gaan we met de taxi naar het dorp. Vandaag gaan we op walvis (Bultrug) excursie. De lucht is bijna strak blauw, heerlijk! We zitten op een boot met zo’n 16 anderen, voornamelijk backpakkers. We zijn nog geen kwartier onderweg of de halve boot hangt al over de railing te kotsen. Pfffffff, watjes, zijn zeker niet naar Galapagos geweest :-). Wij, met inmiddels echt zeebenen hebben nergens last van. We varen bijna 2 uur voordat we de eerste Bultruggen zien. Het zijn er 3. Snel klim ik op de boeg van de boot om zo een nog beter zicht te hebben. Erg indrukwekkend! Klappende vinnen, nieuwsgierige koppies en slaande staarten. Het is echt een spektakel. Vlak voor we gaan springt er een stukje uit het water! Vervolgens is het dus weer ruim 1,5 uur terug varen.
’s-Avonds gaan we eten bij een Italiaans restaurant in het dorp. Het ligt wat afgelegen maar het is een leuke plek. Je zit heerlijk in de achtertuin en de mensen zijn erg gastvrij. We zitten dan ook een hele tijd met de lichtelijk aangeschoten eigenaar te kletsen. Ook de huisgemaakte pasta is heerlijk. Een prima laatste avondmaal voordat we weer aan onze terug reis gaan beginnen.

Dag 22 Puerto Lopez –> Guayaquil
De ochtend brengen we weer aan het zwembad door. Het is wederom prachtig weer. Rond het middag uur gaan we lunchen. Albert is inmiddels al gearriveerd, hij is deze dag weer onze chauffeur. Het is een beetje een rare vogel, rijdt als een bejaarde, maar ja… Aan het eind van de middag zitten we alweer in Guayaquil. Natuurlijk gaan we weer naar het leguanenpark, echt een leuke plek. Omdat we de volgende dag vroeg vertrekken, willen we niet te laat naar bed en eten we een snelle hap op de boulevard, MC Donalds. Het is ook de enige Mac die we in heel Ecuador gezien hebben. Toch maar ff testen.

Dag 23+24 Guayaquil –> Amsterdam
Om 3.30 gaat de wekker al. Zucht, de vakantie is echt voorbij… Vanuit Guayaquil vliegen we via Quito en Bonaire weer terug naar Amsterdam. Al met al kijken we terug op een top vakantie. De afwisseling van Ecuador is echt geweldig. Absoluut een aanrader voor als je graag een mix van cultuur en natuur wilt. Voor ons waren Galapagos, Cuyabeno en El Cajas de top 3. Verder waren ook de Chimborazo, de markt van Guamotte, de trein vanuit Riobamba de ‘Duivelsneus’ hoogtepunten .