Canada 2022

Dag 1

We vertrekken op ons gemakje naar Schiphol, want we hebben VIP service kunnen regelen, zo ontlopen we de drukte en alle wachtrijen. Het is even zoeken maar uiteindelijk vinden we de ingang. We kunnen de koffers direct achter laten en krijgen onze eigen ruimte toegewezen waar we relaxed wachten en zelfs een heerlijke lunch voorgeschoteld krijgen. Zo’n 20 min voor vertrek komt iemand van de douane onze paspoorten controleren en even later worden we onder begeleiding met een limo naar het vliegtuig gebracht waar we via een trapje omhooggaan en direct de slurf inlopen het vliegtuig in. We lopen nog iets wat vertraging op maar verder een prima vlucht volgens plan.

De aankomst in Edmonton is minder, gedoe bij de douane. Om de een of andere reden geeft mijn paspoort een vlaggetje en worden we er na het ophalen van de koffers uitgevist. Alles wordt gecontroleerd, koffers in de scanner, open, paspoorten, reisplannen. Als ik na afloop vraag waarom, geeft de beambte aan dat ze zeker wilde weten dat wij toeristen zijn en geen asielzoekers…. Dusss

Het ophalen van de auto verloopt soepel, alhoewel de return fee van $ 600 een onaangename verrassing is, zeg maar… genaaid.  We kunnen uit 3 auto’s kiezen een soort van busje, een mega Ford truck en een Dodge Durrango. Nog nooit een Dodge gereden en qua comfort het fijnste denk ik, dus dat is m geworden.

Het is een halfuur rijden naar ons hotel, waar we rond 18.00 aankomen. Dan is het voor ons al 2.00 uur, dus gaan we lekker zwemmen om in het ritme/timezone te komen. Aansluitend heerlijk buiten op het terras gegeten en rond 5.00 uur, daar dus 21.00 uur duiken we ons nest in.

Dag 2

Om 7.00 uur staan we te trappelen om te mogen ontbijten, ze schrikken daar dat er al zo vroeg mensen zijn. Het is top en we nemen het ervan. Daarna snel de koffers halen, en op naar Jasper. Het is een dikke 4 uur rijden, maar het worden er meer…. Want hoe dichter we bij Jasper komen hoe mooier de omgeving wordt. We stoppen al bij diverse meertjes om te genieten van de view en soms zelfs te pootje baden. Aangekomen bij de Tekarra Lodge kunnen we er nog niet in. De kamer is pas om 16.00 beschikbaar. We gaan dus eerst maar lunchen in Jasper, lekker in het zonnetje genieten we van dit gezellige bergdorpje.

Daarna inchecken bij de Tekarra Lodge, vooral qua ruimte valt die wat tegen, maar het is een leuke houten hut. Net geen uitzicht over de rivier maar dat mag de pret niet drukken. Teun ontdekt hier al snel een Canadees spel, met stokken en schijven die je in een speelveld met punten moet schuiven, ook hier vermaken we ons prima. Wat later op de avond rijden we naar Medicine Lake voor de sunset. Helaas komen er snel te veel wolken waardoor we wat eerder dan gepland gaan eten bij Evil Dave. Onderweg worden we nog opgehouden door 2 Elk mannetjes (Edelherten) die langs de weg staan.

Dag 3

Weer vroeg uit de veren vandaag, op naar Malagine Canyon. We zijn daar rond zonsopkomst als we aan deze hike beginnen. Het eerste deel lopen we door het bos en na ruim een uur dalen we af naar de rivier/canyon. Het is een fraaie route met bruggetjes, langs watervallen en stroomversnellingen, we hebben ¾ van de route erop zitten als we de eerste mensen tegen komen. Heerlijk om zo vroeg in alle rust van de natuur te kunnen genieten. Aansluitend gaan we naar Malagine Lake waar we een boottocht hebben geboekt. We zijn er lekker op tijd en genieten in het zonnetje van de schitterende omgeving en een vredig meer, omsloten door bergpieken met besneeuwde toppen. Een dame die de kaartjes controleert vertelt dat het daar de vorige week nog heeft gesneeuwd! Het is een boottocht van 2,5 uur, met als einddoel Spirit Island waar we een kwartier verblijven.

Op weg terug naar de lodge komen we weer de 2 Elks tegen die dit keer wat lopen te ruziën. Heerlijk voor de foto’s. In het dorp lunchen we wat en we relaxen bij de lodge waar we ook dat Canadese spel weer spelen. Ik rijd nog richting het skigebied om bij een uitzichtpunt, wat daar moet liggen te fotograferen want de luchten zijn prachtig vandaag. Ik krijg deze geheime route/pad echter niet gevonden. Samen met een Canadees stel, die ook op zoek zijn, vinden we uiteindelijk deze ‘geheime’ route. Ze vertelden dat ze nog een zwarte beer relaxed over de weg zagen lopen, op een plek 10 minuten nadat ik er was… dammm.  Het is zo’n 10 min lopen door de bush, voordat we bij een enorme afgrond met een waanzinnig vergezicht uitkomen. Mission Accomplished!

Het is half vijf als we worden opgehaald door een gids, die ons mee gaat nemen naar mooie plekjes om te fotograferen. We doen een aantal viewpoints en 3 watervallen aan. Hij spot ook nog een aantal berggeiten, altijd leuk! Het is ruim na zonsondergang als we terug bij de lodge zijn. Niemand heeft nog puf om te gaan eten, dus rijd ik snel naar de KFC om een snackje te halen voor ons allen. Lekker Amerikaans 😉

Dag 4

We zitten lekker in het ritme van vroeg opstaan, dus nog in het donker vertrekken we naar de …. Gletsjer. Ook hier zijn we weer als eerste als we aan deze hike beginnen. Het is nog een fikse klim vanaf de parkeerplaats, maar we zijn er precies op tijd. De maan staat nog boven de bergen en lucht begint te kleuren van het omkomende zonnetje. Het is een prachtig gezicht als de eerste zonnestralen de pieken uitlichten, een ware lichtshow! We dalen af naar het gletsjer meer, waar we de eeuwige sneeuw kunnen aanraken. Ook hier komen we de eerste mensen weer tegen als we bijna bij de parking terug zijn. Te gek om zo’n gletsjer een paar uur voor jezelf te hebben.

Het is nog vroeg dus we besluiten lekker te gaan toeren, kijken of we nog wat wildlife kunnen spotten. De omgeving is prachtig helaas weinig geluk met de beestjes….

We brengen vandaag iets meer tijd bij de lodge door, waar we een toernooi spelen met ‘dat’ spel en in de namiddag Marchmellows grillen bij een kampvuur. Daarna rijden we weer richting Medicine en Malachine lake voor wildlife voordat we gaan eten in Jasper.

Dag 5

We beginnen de dag wat later, we gaan de mooiste route van Canada rijden, de …. . Het is een bizar mooie route langs watervallen, gletsjers en azuurblauwe meren. We genieten van elke kilometer. Sommige plekjes hadden we dagen ervoor al bezocht, voor andere nemen we uitvoerig de tijd. De eerste lange stop maken we bij Colum… gletsjer waar we naar toe lopen. Totaal niet nodig om hier een tocht heen te boeken met een te dure bus op rupsbanden 😉

Ook voor Mystike Falls nemen we de tijd, we hiken er lekker naar toe en blijven even bij het water voordat we verder rijden naar Peyto Lake… wow wow wow… hoe mooi is dit… Ff niks aantrekken van alle asociale chinezen, maar genieten van het adembenemende uitzicht. Voor Bowlake nemen we minder de tijd, het is hier echt vreselijk druk. Helaas, naar wat later zou blijken een soort van de standaard in de regio Banff/Louise lake.

Het is rond 14.30 uur als we willen inchecken in ons hotel, maar nee de kamer is nog niet klaar, dus lunchen we er even lekker in het zonnetje. Na het inchecken gaan we eerst ff lekker gaan zwemmen. Daarna rijden we naar Louise Lake om daar eens te kijken, het is ok maar niet ok druk…. Dan maar een hapje gaan eten. Het dorpje daar valt echt vies tegen dus belanden we uiteindelijk bij ons hotel. Maar ook daar zit alles vol. Dan maar wat chips op de kamer…. Op tijd slapen want morgen sunrise bij Moraine lake.

Dag 6

Om 4.30 gaat de wekker en het is nog voor 5.00 als we naar Moraine lake willen… maar… wat??? De weg naar de parking is nu al afgesloten, parking is vol. Vol ongeloof vragen we aan een verkeersregelaar hoe laat we er moeten zijn om naar Moraine Lake te kunnen, tussen 2.00 en 3.00. Hoe bizar is dat. Lake Louise gaat ten onder aan haar succes, het wordt dus echt overspoeld door toeristen. Wij rijden door naar Johnston Canyon en onderweg kijken we op we misschien nog een shuttle bus kunnen boeken naar Lake Moraine, maar ook de bussen zitten al weken van te voren vol. Wat een drama…

Na een dik half uur rijden komen we bij Johnston Canyon aan, hier eten we eerst wat in de auto voordat we aan deze hike gaan beginnen. Ook hier zijn we de eerste deze dag. Het is een top hike, langs de rivier af en enkele watervallen. Maar ook hier zie je wat (Instagram) toerisme kan doen. Een deel van de hike is afgesloten omdat er een bekende instaplek is, waardoor toeristen massaal van het pad afgingen voor die ene foto. Jammer, want is wel een mooie plek 😉

We rijden lekker binnendoor (hopend op beren) terug naar Lake Louise waar we willen gaan lunchen. Maar… Lake Louise is vol, we cirkelen er een paar keer rond, voordat we teleurgesteld richting hotel rijden. Maar net als we bij de gesloten afslag naar lake Moraine komen, gaat het hek open en mogen er een beperkt aantal auto’s (stuk of 8) de weg in naar dit meer. Wij zijn een van de gelukkigen, bizar… Dit maakt de ellende van de drukte hier wel voor een deel goed! We rijden zo’n 20 minuten naar Moraine lake waar het wel weer een uitdaging is een parkeerplekje te vinden.

Lisette en Teun zijn al aan de wandeling naar het uitzichtpunt begonnen als ik een parkeerplekje heb gevonden. Daarboven aangekomen begrijp je wel waarom iedereen er heen wil, het is echt vreselijk mooi. Een blauwer dan blauw meer omsloten door prachtige ruige bergtoppen. We genieten in volle teugen waarna we hier op het enige terras even wat drinken en eten.

In de middag gaan we lekker zwemmen en we bezoeken ook Lake Louise nog even, daar is het druk als altijd en ik zoek alvast een sunrise plek voor de volgende dag. We eten aansluitend in het hotel, waarna we nog gezellig gaan midget golfen voordat we voldaan ons bedje inkruipen.

Dag 7

Terwijl de rest lekker uitslaapt begeef ik me al iets na vijven richting Lake Louise. Daar is het nog lekker rustig als ik aankom en zoek ik op mijn gemak de juiste setting voor de sunrise. Eerst met lange sluitertijden spelen met het blauwe uurtje voordat de echte kleuren in de lucht komen. Het is geen kleurexplosie maar het is niet slecht. Dan verlichten de eerste zonnestralen de bergpieken en wissel ik nog een paar x van positie voordat ik iets na zevenen terug ga naar de lodge. Lisette en Teun liggen nog lekker op bed te relaxen en samen pakken we onze koffers in, op naar Vancouver.

Vandaag nog een mooie route door de bergen en we overnachten in Kelowna  We passeren Dutch Diary, waar we even voor van de weg afgaan. Daar scoren we fantastische ijsjes en bij een marktje wat souvenirs en snoep komkommers😊 Wat verder door stoppen we nog bij een boerderij welke meer een attractiepark is. Beelden en prullaria all-over the place. Ons hotel in Kelowna is een prima hotel met een heerlijk zwembad, waar we eigenlijk heel de middag vertoeven. We hebben geen zin weg te gaan, dus we eten ook bij het hotel.

Dag 8

Vandaag de 2^e etappe naar Vancouver. De route is minder mooi dan gisteren maar we maken een leuke stop bij het plaatsje Hope. Hier is precies 40 jaar geleden de eerste Rambo film ‘First Blood’ opgenomen. Het is een dorpje van niks, en alles staat dan ook in het teken van Rambo. We maken er een korte wandeling en doen wat winkeltjes aan. Dan door naar Vancouver.

De reis verloopt voorspoedig en we komen veel te vroeg aan. Terwijl wij lunchen bij het hotel, wordt onze kamer met spoed schoongemaakt en na de lunch kunnen we erin. Tijdens de lunch lopen Teun en ik nog naar een enorm Cruiseschip welke vlak voor ons hotel ligt aangemeerd. Het is er een van de Holland Amerika Lijn.

Na het inchecken gaan we eerst naar het zwembad, het is wederom prachtig weer vandaag, we boffen hier echt mee. Aan het eind vd middag maken we een wandeling langs de kust en eten we bij een restaurant aan de haven. Fantastische seafood!

Dag 9

Omdat het in de ochtend wat bewolkt is, gaan we niet vandaag maar morgen fietsen. We besluiten naar het science museum te gaan. We vermaken ons daar heel de ochtend met allerlei proeven, experimenten en wetenswaardigheden. We lopen via het centrum terug naar het hotel, zien o.a. nog de beroemde stoomklok en lunchen nabij het station. Bij het hotel bekijken we 3 vers aangemeerde cruiseschepen voordat we rond 14.00 uur een duik nemen in het zwembad.  Die avond gaan we eten bij een beroemde sushi tent tegenover ons hotel.

Dag 10

We lopen na ons ontbijt direct richting de fietsenverhuur, waar we al snel 3 stalen rossen scoren. We rijden naar de kustroute, waarvan we het eerste deel al kennen. Het is een heerlijke zonnige dag, onze eerste echt stop is bij de totempalen die we in eerste instantie voorbij rijden. Daarna is het lekker relaxen en picknicken bij een strandje, voordat we verder koersen naar de lachende mannen. Als we daar aankomen is het inmiddels lunchtijd, dus we strijken neer bij Cactus aan het strand. Daarna rijden we door richting de Foodmarkt waar we met het veerpondje heen varen. Dan terug naar de fietsenboer en ons hotel. Bij het hotel duiken we alweer snel het zwembad in, waar Teun en ik nog genieten van een Pinnacolada. We hebben voor de avond bij Cactus Club in de haven gereserveerd, een populaire tent omdat er een prijswinnaar staat te koken.

Dag 11

We kunnen het in de ochtend rustig aandoen, we gaan vandaag richting Vancouver Island met de ferry. Onderweg nog ff tanken en dan zijn we ruim op tijd voor de overtocht. Het is wederom heerlijk weer dus we brengen de tijd door op het ‘zonnedek’ waar we een spelletje spelen. Alles verloopt voorspoedig, zo ook de auto rit naar Ucluelet. Het is wel nog een flinke tocht, al helemaal met ruim een half uur vertraging door wegwerkzaamheden. Heel de dag is het zonnig, tot we bijna bij ons hotel zijn, daar trekken vanuit de zee de mistflarden het land op. Helaas moeten we een halfuurtje wachten tot onze kamer gereed is, geeft ons de tijd het zwembad en de restaurants te inspecteren.

De kamer is helemaal top, met een prachtige complete badkamer. Die avond na het eten nog ff lekker in bad 😉 We eten bij het hotel zelf in het restaurant met prachtig uitzicht over de zee… als het niet mistig is.

Dag 12

Weer lekker vroeg uit de veren, vanochtend staat de ‘Wild Pacific Trail’ op het programma. Hij ligt vlak bij ons hotel en is heel goed te doen. Door de bossen en langs de kliffen/kust af met o.a. een stop bij de vuurtoren. Schitterend om te zien hoe mistbanken over zee trekken. Verder zien we deze ochtend nog een mooie zeearend met prooi op een van de inhammen/stranden.

We rijden na een korte pitstop (Teun en Lisette vermaken zich nog even bij een strandje) bij het hotel door richting Tofino. Onderweg komen we langs een korte bekende trail, waarvan we 1 helft lopen ‘The Rainforest Trail’. Het is een sprookjesachtige omgeving, groener dan groen. Een van de gaafste wandelingen die we ooit hebben gedaan.

Het is wederom prachtig weer en dus stoppen we onderweg bij Cox Bay Beach. Terwijl Teun en Lisette lekker op het strand vertoeven, besluit ik naar een look-out te lopen, een van de betere fotostekjes in deze omgeving. Nou ja lopen…. Het is een behoorlijk klim zonder pad, glibberig en soms erg steil. De wortels en takken van de bomen in de omgeving heb je echt nodig voor houvast. Gelukkig is het uitzicht een goede beloning! Ik maak wat kiekjes en dan snel terug, want in de namiddag gaan we, vanuit Tofino, met de boot op zoek naar beren. In Tofino drinken we nog snel wat op een terrasje voordat we ons in een dik pak hijsen welke we aan moeten op de Zodiac als we op zoek gaan naar de beren. Al snel na het verlaten van de haven stuiten we op een groepje dolfijnen, ze laten zich echter maar kort zien. We zijn zo’n 3 kwartier onderweg als we de eerste zwarte beer spotten. Is het eb, dan komen deze beren naar de kustlijn om krabbetjes en mosselen te scoren. Je ziet hem echt druk foerageren. Niet veel later spotten we een 2^e beer, deze is echter niet echt meewerkend qua foto’s.  Op weg terug, spotten we een 3^e beer, deze laat zich super goed zien en gaat lekker zijn gangetje.  Terug in de haven, winnen we nog wat restauranttips in en niet veel later gaan we bij een van deze tips zitten. Het is nog vlak bij Tofino en een prima restaurantje.

Moe maar voldaan duiken we die avond ons nest in. Helaas geen ‘vredige nacht’ doordat het erg mistig is, horen we heel de nacht buiten een soort van misthoorn. Met de ramen dicht valt het gelukkig wel mee en valt uiteindelijk iedereen in slaap.

Dag 13

Vandaag doen we het lekker rustig aan. In de loop van de ochtend rijden we richting Tofino, waar we onderweg eerst het 2^e deel van de ‘Rainforest Trail’ gaan lopen. Dit deel is misschien nog wel mooier dan het deel van gisteren. Droomvlucht van de Efteling is een associatie die in de buurt komt.

Na de wandeling gaan we richting Tofino waar we wat eten bij een lokaal bakker/koffie tentje, heerlijke donuts 😉 Met volle buik op naar Jamies Whaling Station, waar we ons weer in een pak moeten hijsen om mee te mogen in de Zodiac. We vertrekken in het zonnetje en we stuiten al snel op een flinke groep Zeeotters. Als een eilandje drijven ze relaxed met zijn allen bij elkaar. Echt een schitterend gezicht. Dan varen we verder en zien we de mist opdoemen. Niet veel later stuiten we op de eerste walvissen, grijze walvissen. Een moeder en haar jong zijn aan het foerageren net onder de kust. Tot mijn grote frustratie blijven we wel op heel veel afstand. Als we deze sighting verlaten zien we nog een paar zeeotters, voordat we echt geluk hebben en een flinke groep Oraca’s vinden. Het is hier erg mistig en de afstand is misschien nog wel groter dan bij de walvissen. Toch zien we er nog eentje springen. Met de wilde zee, veel mist en enorme afstand is het fotografisch niet echt interessant. Als we terugkomen is het in Tofino nog altijd zonnig, dus pikken we hier nog lekker een terrasje mee voordat we terug rijden naar Ucluelet. We eten deze avond bij ons hotel, waar de avond wordt opgesierd door een lokaal zangeresje.

Dag 14

Vandaag een flinke rit voor de boeg, dus na ons ontbijt gaan we rijden, zo rond de klok van 9.30 uur. Het oponthoud voor de wegwerkzaamheden is gelukkig minder lang dan met de heenreis. De wegen zijn, op het eerste stuk na echt heel erg goed. Het is rond de klok van drieën als we arriveren in Telegraph Cove. Bij het inchecken krijg ik de vraag of ik me zsm wil melden bij de ‘Prince of Whales’ ivm onze excursie morgen. Telegraph Cove is een leuk idyllisch dorpje, eigenlijk niet veel meer dan een uitgebouwde steiger in de haven met een paar huizen erom heen.

Bij de Prince of Whales blijkt dat onze agency de verkeerde walvis/orka cruise voor ons heeft geboekt. In de buurt van Vancouver ipv bij Telegraph Cove. Gelukkig is er morgen om 17.00 nog plek voor ons. Wel een lange dag wachten. We checken vervolgens in en de kamer is nieuwer dan verwacht, basic maar helemaal prima.

We eten die avond in het enige restaurant van dit dorpje. Het is een gezellig tentje, met heerlijke visgerechten op kaart. We spelen wat potjes Yahtzee en eten echt lekker hier!

Dag 15

Omdat we pas laat gaan varen, starten we heerlijk relaxed op en lopen we in de ochtend eerst naar een strandje waar we lekker in het zonnetje wat aanrommelen. Rond de lunch zoeken we bij het enige restaurant het terras op, om lekker in het zonnetje wat te eten/drinken. Ik loop intussen nog een keer the Prince of Whales, wellicht dat er eerder nog plekjes zijn vrijgekomen. Helaas, maar 1 plekje met vertrek om 13.30 uur. Lisette geeft aan dat ik dan maar moet gaan, blijven zij en Teun een beetje relaxen.

Zo gezegd zo gedaan, om 13.30 stap ik op de boot. We hoeven niet lang te varen voordat we op de eerste bultruggen stuiten. We zitten eigenlijk midden in een grote groep, ze duiken echt overal op. Ook een stuk dichterbij in vergelijking met de tocht in Tofino. Daarnaast is deze boot ook wat groter en relaxter om te fotograferen. Als we een uur tussen de valvissen hebben vertoeft, komt een van de gidsen omlaag met de mededeling dat er een technisch mankement is, wij moeten worden opgesleept. Direct ook de mededeling dat we allemaal ons geld terug krijgen, dat is dan wel weer netjes. Tegelijk besef ik ook dat onze tocht om 17.00 uur nu op losse schroeven staat, deze zou met dezelfde boot zijn… Een dik kwartier later komt de gids weer met een mededeling, geen paniek, maar of we de reddingsvesten aan willen doen, want we worden met andere boten geëvacueerd, dussss. Mayday, Mayday…. Op de eerste boot is nog 1 plekje vrij, dus ik mag direct mee terug naar de haven. Daar wordt de refund gefixt en krijg ik de bevestiging dat de tocht van 17.00 uur niet door gaat. Helaas helaas helaas… dan maar wat vroeger eten en flink wat potjes ganzenborden 😊

Dag 16

Vandaag gaan we weer verder naar het noorden en verlaten we Vancouver Island. Omdat onze boot pas om 12.00 gaat vanaf Aldler Bay, brengen we de ochtend relaxend door voordat we uitchecken. In het plaatselijke winkeltje scoren we nog een leuke reisjack voor Lisette. Het is 20 minuten rijden naar de haven vanwaar we vertrekken. We zijn er op tijd en we genieten wachtend van zeearenden en ijsvogels. Teun vermaakt zich prima met een vliegtuig in de speeltuin.

Om 12.00 uur vertrekken we dan naar Farwell Harbour Lodge, het is maar een half uur varen. Uiteindelijk doen we er ruim 1,5 uur over, omdat we onderweg veel walvissen (Bultruggen) spotten en een enorme pack Orca’s (minimaal 10).

Bij de lodge zelf wacht ons een warm onthaal, je voelt je er direct thuis. De eigenaar Tim geeft na de lunch een korte presentatie over de do’s en dont’s en we hebben een beetje chill-time voordat we weer de zee op gaan naar wildlife. Ook nu stuiten we weer op Orca’s, walvissen, maar ook zeeleeuwen en zeearenden. Omdat het haast windstil is, kun je de walvissen ook heel goed horen als ze hun luchtgaten leegblazen. Schhhss-pffffffff…

Rond 16.30 zijn we weer terug, voor de ‘ijsduik’ van 17.00 uur. Dat is hier blijkbaar een dagelijkse traditie. Wij kijken het eens rustig aan. De appetizers en het eten zijn prima, waarna Lisette en Teun naar de kamer gaan. Ik haak nog aan bij een presentatie over de First Nations, de oorspronkelijke bewoners hier terwijl het buiten flink doorregent.

Dag 17

Ik sta te popelen om op pad te gaan, het is Grizzly day! Wij gaan vandaag richting Glendale Cove, eerst 2 uur varen door de fjorden. Het is een prachtige tocht, met hier en daar optrekkende mist. Bij Glendale Cove stappen we vanuit de boot op een kleinere boot (Zodiac) om dicht langs de kust af te kunnen cruisen en later met hoogwater de rivier op te kunnen. Heel ver komen we echter niet, want bijna heel de ochtend brengen we met mama Grizzly en haar jong door. Als we einde ochtend nog een stukje verder varen, zien we in de verte nog een Grizzly lopen, maar het water staat nog niet hoog genoeg om de rivier in te varen. We varen dan terug naar de boot, waar we een klein uurtje lunchen voordat we weer de Zodiac in stappen. Het zeewater is inmiddels flink gestegen en varen al snel de rivier monding in. We zijn een kleine 100 mtr verder als we beren horen. Rustig even wachten…. En ja hoor, daar komt mama met 2 jongen op ons aflopen, echt super gaaf!! Wat een vangst op de eerste dag hier, 6 Grizzly’s. Na een uurtje moeten we deze sighting helaas verlaten, onze timeslot is voorbij.

Dan is het weer 2 uur varen naar de lodge. We stoppen echter onderweg om wat te drinken in een baaitje met een steiger. We zijn er nog geen 10 minuten, als er een melding binnenkomt dat er ‘letterlijk om de hoek’ orca’s zijn gespot. Snel de boot in dus. Het is een kleinere, onbekende groep die we kort volgen, voordat we verder gaan. Uiteraard (is hier aan de orde van de dag) zien we onderweg ook nog de nodige Bultruggen.

Het is al 17.00 als we bij de lodge aankomen. Teun en Lisette (Helden!!) kleden zich snel om, ze doen vandaag mee met de ijsduik. Teun moet aftellen in het Nederlands en dan springen er 7 nationaliteiten, 20 mensen het water in. Het is een bijzondere, toch wel schokkende ervaring. Ze weten niet hoe snel ze het water uit moeten komen. Eens, maar nooit meer 😊

Het is wederom prachtig weer vandaag, dus we besluiten buiten te eten, we zitten aan tafel bij Norman en Carole een stel uit Engeland die ook overdag al met ons op pad waren. Na het eten komt er een bootje de baai in varen en klinkt er getrommel. Een van de First Nations komt bij het haardvuur vertellen over muziek en tradities van de First Nations en zingt af en toe een lied.

Dag 18

G-Day… al jaren roep ik dat een vissende Grizzly een van de foto’s en belevenissen is die ik heel graag wil meemaken. Vandaag moet het gebeuren! We gaan naar een plek waar dit regelmatig aan de hand is. Gisteren was er ook een groep naar toe, die hebben veel springende zalmen gezien maar geen beren… Het is weer anderhalf uur varen door de mooie fjorden en de optrekkende mist. Als we aanmeren, spot Teun op een strandje een meter of 40 verder direct een grizzly. Wat een begin, dat belooft veel goeds….

Aan wal gekomen, klimmen we in een jeep, waarmee we zo’n 20 minuten rijden door de bossen. Vanuit daar is het even lopen voordat we bij de rivier komen, waar we met een klein bootje oversteken aan een touw dat over de rivier is gespannen. Vervolgens weer een klein kwartier lopen naar de watervallen. Nog voordat we er aankomen horen we een doordringend geluid, voor ons onbekend voor de gidsen niet. Die manen ons tot stilte en snel lopen we richting onze spot. Daar zien we een druk vissende moeder in een vistrap met een het jong dat er omheen blijft lopen. Na een half uur is het jong ineens uit beeld. Dan kijk ik opzij en zie 2 mtr van mij vandaan het jong staan. Hij kijkt mij even verbaasd als verschikt aan. Onze gids begint zachtjes tegen hem te praten en na een paar minuten loopt hij terug richting moeders. Die is nog druk aan het vissen, of ze succes heeft zien we helaas niet. Dan lopen moeders en jong verder langs de rivier en lijken ze te vertrekken. Niets is minder waar, want even later komen ze recht op ons af. Onze gids staat op een heuvel, letterlijk 1,5 mtr van de grizzly. Hij blijft super cool, praat tegen haar en uiteindelijk draait ze om, terug naar de rivier. Pfff dat was close, geen beren spray nodig, ceep calm! De gids vertelt dat dit echt zeldzaam is, zo close. Maar ook dat dit voor hun nieuwe beren zijn, die misschien voor het eerst mensen zagen. Na nog even vissen gaan ze op een wat hoger punt even relaxen. Dat ze super relaxed is blijkt wel uit het feit dat ze haar jong begint te zogen. Een zeldzame observatie.

Na een korte dut gaan de beren, een stukje lager in de waterval vissen en verkassen wij ook van plek. Vanuit een andere spot hebben we een nog beter zicht op het tafereel. Moeders zit echt midden in de waterval te vissen, echt een prachtig gezicht tussen het woeste water in. Het jong draalt er omheen, wil moeders niet uit het oog verliezen. Vanuit hier zien we ook echt hoe ze een paar zalmen weet te vangen. Helaas draait ze steeds de verkeerde kant op, dus nog een geen foto met een zalm in haar bek. Wel etend en delend met haar jong. Het is genieten geblazen. Als de beren de buiken vol hebben, gaan ook wij lunchen.

Na de lunch gaan we weer terug naar de lagere plek, wachten op wat gaat komen. Ruim een half uur moeten we wachten voor er een andere beer komt opdagen. Een jong, onervaren vrouwtje die veel moeite heeft om een zalm te vangen. Helaas moeten wij rond 14.00 uur aan onze terugreis beginnen. Met veel… heel veel moeite, laat ik de beren achter.

Als we na een fixe wandeling en oversteek met de auto terug naar de boot rijden, zien we op eens 2 grizzly’s voor ons. Het zijn dezelfde moeder en jong van eerder die dag. Ze blijven wel een paar km voor ons uit rennen, voordat ze in de bosjes verdwijnen.

We eten weer lekker buiten in het zonnetje… we willen hier niet weg. Dus na een goed gesprek met de eigenaar, besluiten we om morgen weer terug te gaan naar de beren op de plek waar we vandaag waren.

Dag 19

Met andere medereizigers gaan we weer op pad. Ze vragen zich af, waarom wij terug gaan, wij hebben gisteren immers al alles gezien. Nee, niet alles, nog geen vissend mannetje met een zalm in zijn bek… en die wil ik graag nog zien. Jaaa tuurlijk Erik…. Uuuh jaa, want ik heb met wildlife eigenlijk altijd geluk 😉

De route is uiteraard gelijk aan die van gisteren en rond dezelfde tijd komen we weer aan bij de waterval. We hoeven niet lang te w88 tot het eerste vrouwtje zich weer laat zien, druk vissend op zoek naar zalm. Even later komt de 2^e aanlopen, deze heeft wat meer ervaring en heeft snel beet. Wij verplaatsen ons weer naar de lagere spot, waar we weer perfect zicht hebben op het tafereel. Ruim een uur genieten we van het gespetter en de actie, ook moeder en jong komen weer voorbij. Ze lopen echter door om een confrontatie te voorkomen.

Dan opeens vliegt er een helikopter over, de beer kijkt verschrikt op, maar gaat even later door met vissen. Tot onze verbazing komt de heli terug, blijft op 25mtr hoogte precies boven de waterval hangen. Dikke paniek en de beren zijn foetsie. Onze gidsen zijn furieus maar de heli blijft gwn hangen om te sarren denken we. Snel maar ik foto’s van nummer maar ook van de mensen in dat ding. Deze liggen inmiddels bij de juiste instanties met een XL aanklacht.

Omdat alles geschrokken en weg is, gaan we wat eerder lunchen vandaag. Terwijl we daar staan te overleggen wat we in de middag gaan doen, kijk ik ineens in de ogen van een Grizzly op slechts 5 mtr afstand. Onze gids vraagt ons om bij elkaar te gaan staan, groepen vallen ze eigenlijk nooit aan. In eerste instantie keert de beer om, maar even later loopt ze gwn over het pad voorbij, met een jong in haar kielzog. Zooo gaaf!!!

Na de lunch, waarin we besluiten toch maar te blijven na het helikopter incident, gaan we terug naar de lager gelegen viewplek. Er zijn op dit moment geen beren, wachten dus. Dan opeens komt het mannetje aanlopen, die we aan het begin van de ochtend ook al voorbij zagen lopen. Vol overgave gaat hij vissen, een beetje clumsy maar geweldig om te zien. Dan opeens heeft hij beet, hij draait de goede kant op en klik-klik-klik-klik-klik. Hebbes, DE shot die ik al jaren op mijn verlanglijstje had staan. Hij peuzelt de zalm met smaak op en gaat daarna lekker verder met vissen en weet nog een 2^e te vangen voordat wij helaas weer terug moeten naar de lodge. Ook nu zien we nog een grizzly als we onderweg zijn naar de boot.

Bij de lodge wikkelen we de laatste formaliteiten af en worden we naar Adler Bay gebracht, waar we eerst wat eten voordat we gaan rijden. Teun vermaakt zich prima in een vliegtuig in de speeltuin, hij is ook echt wel gaaf met allerlei mogelijke knoppen en stuurknuppels.

Het is vervolgens zo’n 3,5 uur rijden naar ons hotel, waar we iets voor negenen aankomen. De wegen zijn hier echt super goed, easy travel. We willen nog even een duik nemen, maar helaas mogen kinderen na 21.00 het zwembad niet meer in. Dan maar ff chillen op de kamer en slapen.

Dag 20

We hoeven ons niet te haasten vandaag, pas rond 12.30 gaat onze veerboot. We maken alles klaar voor de vlucht, deze prachtige reis zit er bijna op. Op de boot, spelen we in het zonnetje nog een spelletje Yahtzee. Op weg naar het vliegveld in Vancouver wel nog een flinke file en de omleiding is ook geen feestje. Gelukkig gaat het inleveren van de auto super snel en staat er ook geen rij bij het inchecken of de douane. Ook de vlucht verloop volgens plan.

Dag 21

Na de landing, snel richting de douane… gedoe… te druk… Als we dan eindelijk door mogen, worden wij naar een loket zonder rij gestuurd… Das fijn, dus snel naar de koffers. We verbazen ons over de enorme stapels koffers die hier overal staan. Bij de band, moeten we ruim een halfuur wachten voordat de koffers komen. Het is hier op Schiphol nog altijd niet op orde… Daarna snel naar de auto en naar huis.

Home sweet Home