Dag 1+2 Amsterdam –> Sydney
Vol bepakt komen we iets voor tienen op schiphol aan, onze koffers zijn redelijk op gewicht, het is alleen hopen dat onze handbagage niet gecontroleerd wordt op kilo’s. Onze trolley zit incl. laptop op zo’n 15 kg. Gelukkig gaat het inchecken erg soepel en kunnen we zo doorlopen. We hebben ruim 1,5 uur om te shoppen en te lunchen, daar maken we dan ook dankbaar gebruik van.
Doordat de schoonmaakploeg wat traag is, vertrekken we ruim een half uur later. Eerst ruim 11 uur naar Hong Kong. Het eten in de airbus van Cathay Pacific is prima verzorgd, de beenruimte had wel wat meer gemogen. Het lukt Lisette om ruim 4 uur te slapen, helaas lukt het mij dit keer niet, ik krijg mijn draai niet gevonden. Door de vertraging hebben we op Hong Kong minder dan een uur voor de transfer. Cathay Pacific heeft het echter prima geregeld, er staat een dame op ons te wachten die iedereen mee op sleeptouw neemt en ons razendsnel, via de douane naar de andere gate brengt. Op naar de volgende 9 uur vliegen… We vermaken ons prima met het entertainment systeem (iedereen een eigen scherm) en pikken nog een uurtje slaap mee. Als we landen in Sydney (na wat erg heftige turbulentie) is het 20.00 uur geweest en al goed donker. De bagage is er supersnel en ook de douane afhandeling gaat erg soepel. De chauffeur die op ons staat te wachten geeft ons onderweg nog wat tips voor Sydney. Al met al zijn we binnen een uur na landing al bij ons Hotel! Snel douchen, het thuisfront bellen en slapen.

Dag 3 Sydney
We zijn de nacht boven verwachting goed doorgekomen. Jet-lag??? Welke jet-lag…. Het ontbijt is ook prima verzorgd. We hadden al besloten direct de lange vlucht eruit te lopen. Via Hyde Park gaan we eerst naar de Botanische Tuinen. Het is heerlijk zonnig voorjaarsweer, ligt bewolkt en ±25 graden. In de tuinen merk je direct dat je op een ander contingent bent, kakatoes, Ibissen en bomen vol met vliegende honden. Vooral dit laatste is een prachtig gezicht. Nadat we hier de nodige tijd vertoeft hebben, lopen we richting de haven om een Ferry te scoren richting Manly Beach. De boottocht duurt ruim een half uur. Manly is verrassend sfeervol en heeft een prachtig strand, waar we een tijdje relaxen voordat we de boot terugnemen. Vanaf de ferry zie je The Opera House en de skyline van Sydney perfect! We besluiten The Rocks nog even mee te pikken. Omdat het zondag is, is er een leuke markt in deze bijna antieke wijk. In een pub waar U2 (look-a-likes) spelen drinken we iets voordat we op zoek gaan naar een restaurant. Deze laatste kunnen we niet direct vinden, bovendien gaat het regenen. We besluiten een taxi te nemen om ons te laten droppen in een restaurant vlakbij ons hotel. Het Thaise eten is prima, maar onze jet-lag begint nu wel op te komen. Bedtijd dus! En geen toetje.

Dag 4 Blue Mountains
Lisette heeft helaas een gebroken nacht achter de rug als om 7.00 uur de wekker gaat. Over een uur worden we opgehaald voor een dagtocht naar de Blue Mountains. Het is ruim 1,5 uur rijden tot onze eerste stop. Hier krijgen we direct kangaroos ‘voorgeschoteld’, een zelfs met een Joey in de buidel. Onze gids Les zit zeker niet om een woordje verlegen, tjee die gast blijft maar praten, gelukkig weet hij ook te boeien. We stoppen nog bij een tweetal uitzichtpunten om van de Blue Mountains te genieten voordat we redelijk vroeg gaan lunchen. Uiteraard een BBQ en Les is onze kok. De steak, worst en aardappelen gaan er prima in. Bij de plek waar we lunchen zitten diverse papagaaien die met wat zonnebloempitten prima te lokken zijn. We hebben geluk want zelfs de Kings Parrots laten zich zien. Onze volgende stop zijn de 3 zusters. Helaas is het hier wat bewolkt. Moet ook bekennen dat deze beroemde plek maar weinig voorstelt t.o.v. de 3 rondavels in ZAF. Die rondavels zijn zeker 3x zo mooi qua view. Als op weg terug gaan naar Sydney maken we nog een stop bij het terrein van de Olympische spelen van 2000. In Sydney laten we ons droppen bij Darling Harbour. Het is hier erg gezellig en sfeervol. Omdat we redelijk vroeg zijn (weinig files) lopen we nog bij het Aquarium naar binnen, zo komen we alvast in de stemming voor als we het Great Barrier Rif gaan bezoeken. Eten doen we een vistent, Jordan’s, aan Darling Harbour. De schotel die we bestellen is echt waanzinnig… Gamba’s, Scampies, Calamaras, Oesters, Mosselen, Kreeft, Krab en Langoest. Vooral met de krab moet even flink worden ‘gevochten’, maar hij is heerlijk. Eigenlijk is het net te veel van het goede, maar ja, het is vakantie! Zeer voldaan nemen we wat later de taxi naar ons Hotel.

Dag 5 Sydney
We hadden gisteren al besloten dat vandaag een ‘relax’ dag zou gaan worden, dus we slapen lekker uit. Het weer is, tegen de voorspellingen in, super. Een heerlijk zonnetje en gelukkig slechts een paar wolken. Als eerste steken we de Harbour Bridge over en beklimmen we even later een van de pilaren om hier van het uitzicht te genieten. Rond de middag pikken we ons eerste terrasje en nemen we een frisje met wat Sashimi. Deze plek is super, links de brug en rechts The Opera House. Naar deze laatste wandelen we een uurtje later, zodat we deze eens van dichtbij kunnen bekijken. De structuur/opbouw van de mozaïeken op het dak verrast ons enigszins. Vervolgens brengen we een paar uur relaxend door in de botanische tuinen en brengen we nog een bezoekje aan de vliegende honden, deze blijven fascineren. Op weg naar de Warf pikken we wederom een terras om van een lekker ijsje te genieten. Rond 15.30 uur nemen we de boot naar Manly om daar een hapje te gaan eten. Redelijk vroeg nemen we de boot terug, 17.45, we hopen op de boot van een mooie sunset te kunnen genieten, helaas is het aan de horizon echter te bewolkt. Als we even later terug naar het hotel gaan, concluderen we dat 3 dagen Sydney echt ruim voldoende is. De stad is super sfeervol, het is er heerlijk toeven, maar heeft eigenlijk niet heel veel bijzonders te bieden. Van de twee echte beroemdheden, de Harbour Bridge (groot maar niet echt mooi te noemen) en de OperaHouse (tja, het is smaak, maar hij kan sowieso een opfrisbeurt gebruiken) waren we niet echt onder de indruk. The Rocks, ChinaTown en Darling Harbour zijn gewoon leuk, de Botanische Tuinen vonden wij overigens het toppertje van Sydney!

Dag 6 Sydney –> Karatha
Het is 4 uur als de wekker gaat, vandaag wordt een reisdag richting het westen van Australië. Beide vluchten verlopen, afgezien van een beetje vertraging prima. ’s-Middags ± 14.00 uur landen we in Karatha. Ook hier gaat de afhandeling weer erg soepel, binnen 15 minuten hebben de koffers en onze auto geregeld. Nou ja auto…. Het is een Toyota Landcruiser, bijna vrachtwagen formaat met zwaailichten en al erop. Het is zo’n 10 minuten rijden naar Karatha zelf, het links rijden gaat eigenlijk redelijk vanzelf. Op veel van onze vakantiebestemmingen wordt er nu eenmaal links gereden. Na het inchecken in ons hotel gaan we eerst naar de Tourist Information Center. Van Dick had ik begrepen dat we hier een Permit moesten halen om over een privéweg richting Karijini te mogen rijden, de mooiste, kortste en snelste route vanaf Karatha. Om de permit te krijgen moeten we naar een film van 9 minuten kijken over de do’s en dont’s van het rijden in de outback. Terug bij het hotel nestelen we ons aan het zwembad om een paar uurtjes te relaxen.
Voor de sunset willen we een strandje in de buurt opzoeken, nu wordt ons direct duidelijk waarom hier weinig toerisme is, de stranden zijn verre van mooi. We houden dit dan ook weer snel voor gezien en gaan op zoek naar een restaurantje. Deze vinden we redelijk vlot en de steak smaakt er heerlijk. Aansluitend niet te laat naar bed, morgen willen we lekker op tijd naar Karijini.

Dag 7 Karatha –> Karijini
Het is zeven uur als we na een stevig ontbijt in de auto stappen. Als we de verharde weg verlaten komen we eigenlijk direct in een erg mooie omgeving terecht. Rode wegen, hier en daar wat vegetatie en heuvels in soms vreemde kleuren, dan weer zwart en dan weer lijkt het of er groen mos opgroeit. Het 2e deel van de rit loopt voor een groot deel parallel aan de spoorlijn en is een stuk minder interessant. Op een half uurtje rijden van Tom Price maken we een omweggetje voor Hamersley George, onderdeel van het Karijini NP. Er staat maar één andere auto, lekker rustig dus. De afdaling naar beneden is goed te doen en komt uit op een meertje welke verderop de canyon inloopt als een riviertje. Aan de andere zijde komen er watervallen uit op dit meertje, deze klimmen we nog een stukje omhoog. Lisette neemt in een van de poelen een frisse duik als ik nog een stukje verder omhoog klim. Bovenin is een nog groter meertje met een kleine waterval. Na ½ uurtje relaxen klimmen we terug omhoog richting de auto. We maken bovengekomen nog een korte wandeling naar een lookout point, deze voegt echter weinig toe aan dat wat we al gezien hebben.
Nu eerst naar Tom Price om proviand en diesel in te slaan voordat we naar het Karijini Eco Retreat gaan. Via een stuk onverharde weg rijden we het park in. Bij de ingang staat een box en liggen enveloppen. Op basis van vertrouwen betaal je hier de toegangsfee voor het park. Na een halfuurtje komen we aan bij de Eco Retreat, waar we een luxe tent krijgen toegewezen. Het ziet er best gaaf uit, met een eigen douche en toilet in de openlucht en een royaal bed. Omdat het nog vroeg is rijden we naar de lookouts bij Weano George en dalen we wat later af de Joffre George in. ’s-Avonds eten we in het restaurant bij onze ‘camping’. Hier bestel je een soort van menu, maar vervolgens mag je zelf je vlees + aardappel grillen. Terug bij de tent douchen we lekker onder de sterrenhemel voordat we ons bed induiken en nog een aflevering Prison Break kijken (lang leve de laptop).

Dag 8 Karijini
‘Breakfast starts at seven’, exact op deze tijd schuiven we dan ook als eerste aan. Een minuut of twintig later rijden we het park in richting Dales George. De afdaling is eenvoudig, via al dan niet natuurlijke trappen. Onder in de george lopen we eerst richting de ‘Circular Pool’ waar Lisette een frisse duik neemt. In de canyon lopen we verder richting de Fortescue watervallen. Het is een prachtige, niet al te lastige, wandeling. Over en langs het riviertje (met hier en daar een watervalletje), door bossen en natuurlijk omgeven door de hoge wanden van de canyon. Ook bij de Fortescue watervallen hebben we het rijk weer alleen. Het is een heerlijke plek om even te relaxen van de prachtige scenery te genieten voordat we verder gaan richting Fern Pool. Hier op het einde van de canyon komt een grote waterval uit op een meertje. Samen nemen we er een verkoelende duik, echt super zo’n idyllisch plekje helemaal voor jezelf. Als we het water uitgaan komen er meerdere wandelaars aan en wordt het hier al snel drukker. Wij laten ons lekker opdrogen in het zonnetje voordat we aan de klim naar boven en de wandeling terug naar de auto beginnen.
Het is half één als we (dorstig) terug bij de auto zijn. Eerst naar het info centrum, welke hier vlakbij ligt, om een lekkere koude Coke en koud water te scoren (tjee wat kan dat lekker zijn…). Via de Joffre Lookout rijden we naar Weano George om hier de wandeling door de canyon te maken. De afdaling en ook het eerste stuk door de kloof zijn prima te doen. Een deel moet er door het water in de canyon gelopen worden, dat maakt het al wat spectaculairder. Bovendien is de canyon een stuk nauwer, wat e.e.a. wat indrukwekkender maakt. Na een paar honderd meter wordt de wandeling een stuk moeilijker als je een nauwe kloof doormoet. Niet veel later moet je door een watervalletje, hangend aan een railing en touwen afdalen om een duik in een poel te maken die aan alle zijden omgeven is door hoge rotswanden, erg heftig! De wandeling terug is inmiddels gesneden koek voor ons en om 16.00 uur komen we aan bij onze tent waar een paar uur relaxen. ‘s-Avonds zijn we redelijk uitgeteld en zoeken we op tijd ons heerlijke bedje op.

Dag 9 Karijini –> Coral Bay
Omdat we vandaag ruim 600 kilometer voor de boeg hebben, staan we net als gisteren als eerste bij het ontbijt. Rond half acht, nadat we de rekening betaald hebben, gaan we aan onze trip naar de kust beginnen. Het eerste half uur is nog onverhard door Karijini NP, daarna verharde weg. Vrijwel overal mag je 110 km/h dat schiet dus redelijk goed op. De eerste uren is het landschap redelijk eentonig (zeg maar saai) en komen we ook erg weinig verkeer tegen. Naarmate we de kust naderen neemt ook de hoeveelheid verkeer toe. Aan de kust is het landschap redelijk bizar, groen met overal termietenheuvels die als rode pukkels in het landschap staan. Hier zien we ook 2x een emoe. Helaas rennen deze snel het struikgewas in als wij dichterbij komen. Kangaroos zien we aan de westkust alleen maar dood langs en op de weg liggen, we zijn de tel al snel kwijt. Om 14.00 uur komen we na 680 km aan in Coral Bay, een echt toeristenplaatsje, waar we eerst even tanken voordat we onze lodge opzoeken. De lodge is een schoon voorbeeld van vergane glorie, gelukkig zitten we hier maar 1 nacht. Snel naar Paradise Beach, want daar dankt Coral Bay zijn faam aan. Het strand is idd prachtig wit, aan een azuur blauwe baai. Het snorkelen valt even later tegen. Het meeste koraal is dood en qua vissen is het ook niet spectaculair. Tegen de avond gaan we terug naar de lodge om het zand eraf te douchen. Eten doen we in het nabijgelegen restaurant, waar behalve de bediening in korte spijkerbroekjes, weinig te bekijken valt. Het eten is er redelijk en niet duur, maar een toetje houden we toch voor gezien. Omdat we morgen niet vroeg ophoeven, lezen en computeren we wat voor we ons bed opzoeken. De buurman slaapt inmiddels al, de muren zijn zo dun dat dit 2 huisjes verder nog te horen is…

Dag 10 Coral Bay –> Ningaloo Reef
Vandaag is Paul jarig, eerst dus een SMS sturen, want tegen de tijd dat het in NL dag is, zitten wij in een gebied zonder bereik. In Coral Bay kopen we na het uitchecken wat broodjes en een sapje. Op een leuk picknick plekje aan het strand ontbijten we even later. Hier zie ik overigens iets nieuws, BBQ-apparaten waar je een muntje in moet gooien om ze te verwarmen. Het is negen uur geweest als we in de auto stappen op weg naar Ningaloo Reef. Omdat het tentenkamp (yep, we gaan weer camperen) in het Cape Range NP ligt, volgen we deze borden. Dit blijkt helaas niet juist te zijn, er lopen 4 wegen het park in, die niet op elkaar uitkomen. De mooie route ten spijt moeten we even later dus rechtsomkeer maken. Gelukkig weet een parkranger ons te vertellen hoe we er wel kunnen komen. Want nergens staat er borden van het Ningaloo Reef Retreat. Bij een baai moeten we de auto op de parkeerplaats parkeren en dan vervolgens het pad 500 meter de duinen in volgen… Ruim een half uur later bereiken we het tentenkamp. Het ligt echt super mooi in de duinen met uitzicht over een turkooizen baai. Op weg naar het kamp zien we weer enkele emoes, als we richting onze tent lopen, springt er zelfs een kangaroo voor ons weg. Onze tent ligt op een duin met uitzicht op zee, super! Het toilet is een gat in de grond (wel met normaal toilet pot), en het water moeten we zelf uit een jerrycan omhoog pompen. Via wat buizen op het dak wordt dit verwarmd, erg eco!! Nadat we kwartier gemaakt hebben schuiven we aan bij de lunch. Op dat moment komen er vrienden van een van de gidsen met een of andere buidel aanlopen, deze wordt aan een frame gehangen. Als we hier even later eens goed naar kijken zien we dat er een jong kangarootje in zit. Haar moeder was overreden en deze mensen hebben de zorg, onder begeleiding van een opvangcentrum, op zich genomen. Lisette is er direct verliefd op en MOET haar natuurlijk even vasthouden. Het is net een baby, elke 5 uur voeding en ze heeft veel aandacht nodig.
Halverwege de middag gaan we samen met gids Lara onze eerste snorkeltocht maken, een drift (we laten ons met de stroming meedrijven). We zien erg veel vissen en ook veel soorten, zelfs een grond haaitje. Tegen zonsondergang duiken er overal kangaroos op, erg leuk! Bovendien komt Lara een doos met kaas, toastjes en pinda’s brengen + een fles wijn en water, voor bij de sunset. Op de bank voor onze tent genieten we van de sunset en de versnaperingen. Het is hier echt prima geregeld! ‘s-Avonds is er champagne bij het diner, de enige andere gasten houden hier namelijk hun honeymoon. Damien en Nicole zijn ook morgen de enige gasten samen met ons en zijn gelukkig leuk gezelschap.

Dag 11 Ningaloo Reef
Net voor zonsopkomst word ik wakker en ga ik snel naar buiten om nog wat kangaroos te spotten. En die zitten er genoeg! Vlakbij een moeder met een kleine skippie! Het ontbijt moeten we zelf verzorgen, spek met eieren natuurlijk. Vanaf de veranda zien we in de verte enkele Bultruggen (walvissen) langskomen, wat een begin van de dag! Om het eten wat te laten zakken maken we een strandwandeling, we zien vrijwel direct 3 jonge rifhaaien (black tips) voor de kust patrouilleren. Een stukje verder enkele reef-ray’s en een enorme slak. Wat later deze ochtend gaan we weer met gids Lara snorkelen op zoek naar schildpadden. Na een halfuurtje zien we onze eerste schildpad, hij is enorm groot en erg gaaf. Hij is absoluut niet bang en we kunnen hem zo’n 10 minuten volgen.
De lunch is weer prima en aansluitend houden we een korte siesta. ’s-Middags gaan we met James en de kajaks op pad naar the blue Lagoon. Het kajakken is erg vermoeiend en eigenlijk moeten we net te ver. Gelukkig maakt het snorkelen hier veel goed, wat een vissen!!! Ook hier zien we weer enkele schildpadden. Wat later zelfs een paar enorme rifhaaien (white tips), deze liggen echter te relaxen onder het koraal in holen. Als we echter de kajaks naderen komt er een enorme haai (white tip) voorbij, hij is een meter of 2, super gaaf! Ben er nog maar net van bijgekomen of er komt een blacktip van anderhalve meter onder me door gezwommen. Echt de slagroom op het toetje van deze snorkeltrip. Omdat we de wind en stroming mee hebben gaat het terug kajakken een stuk soepeler. Wat een heerlijk oord is dit, we vinden het echt spijtig dat we morgen alweer moeten vertrekken. Snel douchen en genieten van de sunset (en natuurlijk de kangaroos+snacks). Na het avondeten lopen Lisette en ik nog naar het strand om van de sterren en de maan te genieten. Bovendien wemelt het hier van de ghost-krabben. Snel nog een paar foto’s maken dus 😉

Dag 12 Ningaloo Reef –> Monkey Mia
Met (gezonde) tegenzin verlaten we tegen achten het Ningaloo Reef Retreat, hier hadden we het best nog een paar dagen uit kunnen houden. We hebben de langste ‘rij-dag’ voor de boeg, zo’n 800 km. Het landschap onderweg vinden wij niet echt inspirerend, kan me er steeds minder bij voorstellen waarom mensen 4-5 dagen door de outback willen rijden om niets te zien… Lijkt mij een waste of time als er zoveel ander moois te zien is!
Iets na half vier bereiken we Monkey Mia en checken we in. We krijgen een upgrade naar een beach-lodge, dit maakt het nog leuker. Onze veranda ligt direct aan het strand, heerlijk! De namiddag brengen we relaxend aan het strand en in de hot-tub door (waar ik, ’the white whale’ wel heel erg populair ben onder de kids). Aan het strand zijn er helaas nog geen dolfijnen te zien, dat gaat morgenochtend worden. We eten in het restaurant bij het resort, dit is (net als de bediening) helaas erg matig. Geen aanrader dus.

Dag 13 Monkey Mia –> Kalbarri
Om half zeven zijn we beiden wakker en staan we op. Lisette haalt wat ontbijt spulletjes in de supermarkt waarvan we niet veel later op onze veranda, in het zonnetje, met uitzicht op zee zitten te genieten. De dolfijnen worden rond 7.45 uur ‘verwacht’, we hebben de tijd. Het grote voordeel van zeezicht is dat je alles ziet wat er gebeurt. Maar goed ook, want om 7.15 uur spot ik enkele dolfijnen bij de kust. We lopen snel naar het strand, waar ze even later opduiken. We staan 1e rang, het kost ons moeite om ze niet aan te raken. Pas een kwartier later duiken de rangers op en 25 minuten later, na een heel verhaal over de dolfijnen, gaan ze gevoerd worden. Lisette doet haar uiterste best om gekozen te worden…. En dat lukt! Ze is een van de gelukkigen die een visje aan een van de dolfijnen mag geven. In totaal zijn er een stuk of 8 dolfijnen, incl. jonkies! Als de emmers leeg zijn, zoeken de dolfijnen snel ‘het ruime sop’ op en gaan we door met het ontbijt. Een half uurtje later duiken de dolfijnen echter weer op en begint het hele ritueel opnieuw. Als de 2e voederronde voorbij is, lopen we nog even naar een wat ander publiek toe, Pelikanen. Wat een prachtige beesten zijn dit toch ook! Een weet zelfs recht voor onze neus een vis te vangen, ziet er geweldig uit. Na al dit spektakel is het tijd om uit te checken en gaan we richting Kalbarri. Als we Kalbarri naderen pikken we alvast enkele uitzichtpunten mee en zie we hoe de rivier zich hier door de uitgesleten canyon een weg baant richting zee. Al snel komen we er echter achter, dat dit park een heel groot minpunt heeft…vliegen. Ze zitten overal, het zijn er veel en ze zijn vreselijk irritant. We overnachten hier in het Kalbarri Beach Resort, onze kamer met zee/rivier zicht, is erg ruim en ziet er netjes uit. Later in de middag doen we een deel van de scenic drive langs de kust. Een prachtig blauwe zee, die tegen de ruige kust aanbeukt. Weer heel anders dan de zandstranden die we tot nu toe hebben gezien. Tegen avond wordt het wat bewolkter en gaan we op zoek naar een eettentje. Na een tip, komen we uit bij ‘Finlay’s Fresh Fish BBQ’. Wat een tent…(best wel lachen..) Een verzameling van oude spullen (troep?) en na het doorgeven van je bestelling, wordt niet veel later je nummer omgeroepen en kan je het eten ophalen bij de keuken. De flinke portie ligt op een plasticbordje maar smaakt overigens uitstekend! (helemaal voor dat geld ;-)) Omdat het niet echt een locatie is om lekker na te tafelen gaan we redelijk snel terug naar onze lodge.

Dag 14 Kalbarri
Het is half acht als we van een paar verse broodjes en een sapje zitten te genieten op een bankje aan het strand, voordat we het natuurpark Kalbarri weer in gaan. Het park is eigenlijk niet zo heel erg groot. We doen eerst de Z-bend en gaan vervolgens naar de Natural Window. Hier maken we nog een wandeling en gaan we de canyon in. Als we na een paar uur genoeg hebben van de vliegen, besluiten we de auto maar op te zoeken en richting de zee te gaan om hier te lunchen. Onderweg maken we een korte pitsstop bij de supermarkt en gaan we naar ‘Pot Alley’ voor de lunch en om wat te relaxen. Hier waren we gisteren ook al even, op aanraden van Dick en Sonja. Het is een heerlijk strandje, helaas is de zee wat te ruw om er een duik in te nemen. De toastjes met diverse kaasjes smaken ons prima. Wat het bovendien leuk maakt is dat het een privé strandje is, we zijn de enige hier. Helaas zitten ook hier weer (te veel) vliegen en pakken we eerder dan dat we zouden willen onze biezen. Via een paar uitzichtpunten komen tenslotte uit bij surfersbeach. Omdat hier een stevige bries staat hebben we minder last van de vliegen en lopen we een stukje langs de ruige kust af. Er is helaas maar 1 surfer die van de flinke golven gebruik maakt om zijn capriolen te showen. De namiddag brengen we door aan het zwembad bij het resort en sluiten we af in een van de heerlijk Spa’s. Eten doen we het restaurant bij de lodge, een seafood buffet. Geen aanrader, het is zeer slecht!

Dag 15 Kalbarri –> Cervantes
We beginnen de dag vandaag erg relaxed. We hebben geen enorme afstand voor de boeg en er staat niet veel op het programma. Nadat we proviand hebben ingeslagen en diesel hebben getankt gaan we om 8.45 uur naar het voederen van de Pelikanen. Dit hebben we redelijk snel gezien en na het eten van een broodje gaan we richting Cervantes. Rond 11 uur zitten we bij Geralton waar we de boulevard opzoeken om wat rond te snuffelen. Het valt ons hier wat tegen, veel goedkope troep winkeltjes, naar wat we later horen is dit plaatsje het ‘Helmond’ van WA. Na een uurtje houden we het er voor gezien, eten we een broodje en reizen we verder naar de Pinnacles van Cervantes. Helaas wordt het hoe verder hoe bewolkter. Aangekomen bij Cervantes checken we eerst maar even in. Het Best Wesern Hotel doet wat oudbollig aan is maar is verder schoon en netjes. Gelukkig begint niet veel later de lucht wat open te trekken en gaan we richting het Nambung NP om de Pinnacle Dessert te bekijken. Het is werkelijk een bizar landschap, al die pilaren/zuilen die daar zomaar staan, het zijn er duizenden. Stuk voor stuk zijn het geduldige fotomodellen. We rijden het relatief kleine rondje 3 keer om een leuke plek voor de sunset te vinden. Hier snacken we even wat totdat de zon lekker laag staat. Het wordt een prachtige sunset met veel kleuren in de lucht. In de schemer rijden we terug naar het hotel waar we ons even opfrissen. Rond half acht komt er een SMS binnen van Dick en Sonja, ze zitten in de Taverne op ons te wachten. Snel gaan ook wij op weg naar de Taverne, een echte Australische kroeg. Ze moeten nogal lachen als ze ons in die enrome jeep zien aankomen rijden. Na het warme welkom, gaan al snel de eerste verhalen over onze avonturen tot op heden over tafel. In deze Taverne eten we ook, Dick en Sonja hadden verse crayfish (soort kreeft) besteld, de specialiteit van deze streek. Ze zijn heerlijk! Na nog een drankje of wat, gaan we richting het hotel want onze luiken worden zwaar.

Dag 16 Cervantes –> Perth
Als we rond de klok van zeven willen ontbijten, blijkt dat dit pas om 7.30 uur kan. We gaan maar terug naar de kamer om e.e.a. klaar voor vertrek te maken. Het ontbijt is erg basic, de toaster doet te zeer zijn best. Na enkele series zwart krentenbrood gaat het eindelijk goed.
Op weg naar Perth stoppen we bij Lancelin om de witte duinen in te gaan met onze 4×4. Als Dick en ik even samen gaan racen (Lisette vind dit maar nix) komen we na een tijdje bovenop een duin goed vast te zitten. Ons ‘brik’ is niet in zijn low 4 te krijgen, dus de handleiding er maar even bijpakken. Na wat geworstel lukt het Dick de jeep in zijn Low-4 te krijgen, vervolgens komen we ook snel los en rijden we verder, pikken de dames op en vervolgen onze weg naar Perth. In een van de voorsteden bezoeken we Caversham Wildlife Park, want als het goed is kan je hier met koala’s knuffelen. Het park ligt er redelijk bij en je krijgt er een goed idee van de Australische wildlife. Lisette kan haar hartje ophalen, want ze kan knuffelen met kangaroos en een wombat. De koala’s kan je hier alleen aaien, iets voor later deze reis dus maar.
Aangekomen in Perth checken we in bij Dick en Sonja. Ze wonen in een bijna nieuw erg mooi en royaal huis. Onze slaapkamer heeft een ensuite badkamer, lekker comfortabel dus! Vervolgens brengen Dick en ik onze Jeep terug, tot mijn grote verbazing is het kantoor echter gesloten. Na wat belletjes hebben we een alternatief adres.
Eten doen we ’s-avonds op loopafstand van Dick en Sonja bij het Subiaco Hotel, een leuk en trendy restaurant. Vooral het nagerecht de Creme Brule met Passion Fruit maakt een diepe indruk. Absoluut een van de beste Creme Brule’s ooit!!!

Dag 17 Perth
De dag begint weer heerlijk met een ontbijtje in de tuin. Nadat ik voor het eerst sinds tijden weer eens mijn e-mail heb kunnen checken. Na de heerlijke croissantjes gaan we richting Kings Park, waar we een mooie wandeling maken. Je hebt vanaf hier ook een mooi uitzicht over de skyline van Perth. Bij een restaurantje in het park nemen we een drankje voordat we de city in gaan, er moeten souvenirs gescoord worden! Het centrum van Perth is modern en overzichtelijk, je wordt er zelfs verrast door een steegje in oud (zuid) Duitse stijl (erg sfeervol). Na het nodige geslenter, geshop en bekijken van diverse straatartiesten settelen we ons op een terrasje. Als we weer wat ‘bijgetrokken’ zijn, gaan we naar Cottleslow beach, via een wijk waar de rich en de famous wonen. Door het stevige briesje is het rustig op het strand, maar de strandtentjes zitten extra vol. Strand ligt er mooi bij, we kunnen ons voorstellen dat het hier goed toeven is op een stralende zomerse dag.
Over de locatie van het avondeten wordt nogal geheimzinnig gedaan…. We moeten er sowieso voor sunset zijn. Bij een kantoorflat, midden in het centrum lopen we naar binnen en nemen we de lift naar boven. Als daar de liftdeuren opengaan word je direct met een super gaaf uitzicht over de stad geconfronteerd. Aan tafel valt het me bovendien op dat het restaurant ronddraait, je krijgt dus echt een 360° view over Perth. We genieten al snel van een rode champagne en een prachtige zonsondergang. Ook het eten dat volgt is erg goed, een avond vol hoogtepunten. Eten boven in het C-Restaurant is een absolute aanrader.

Dag 18 Perth
Het belooft een mooie dag te worden, lichte bewolking in de ochtend die langzaam zal wegtrekken. Voldoende reden om weer in de tuin te ontbijten. Beagles met scrambled eggs en zalm heeft Sonja voor ons klaar gemaakt. We nemen wat later de trein richting de haven waar we op de boot naar Fremantle stappen. We zitten ons op het achtersteven, lekker in het zonnetje en genieten van de uitzichten tijdens de vaart die ruim 1 uur duurt. Fremantle is een gezellig, authentiek havenstadje waar we de winkelstraten slenterend bekijken. We lunchen bij Gino’s (beste Italiaan) waar we een lekkere pasta nemen. In de loop van de middag hebben Dick en ik het met shoppen gehad en gaan we naar de brouwerij Little Creatures, terwijl de dames nog even verder shoppen. Onder het genot van een vers getapt en gebrouwen biertje gaan we op het terras zitten en relaxen. Een uurtje later komen Lisette en Sonja er ook bij. Als de biertjes op zijn, wandelen we via een oud fort richting het station, waar we de trein terug naar Perth nemen.
’s-Avonds is het BBQ time. Chez Diderick weet de ene na de andere lekkernij op tafel te toveren. Na heerlijk verse oesters (vanochtend op de vismarkt gekocht), volgen gegrilde coquilles, een kangaroo rollade en als nagerecht geflambeerde ananas. Smullen van begin tot einde, erg gezellig bovendien! In de woonkamer nemen we nog een afzakkertje voor het slapengaan. Dick en Sonja, als jullie dit lezen, nogmaals bedankt voor de gastvrijheid! We hebben genoten.

Dag 19 Perth –> Ayers Rock
Ook vandaag kunnen we weer lekker buiten in het zonnetje ontbijten. Dick heeft vanochtend verse broodjes en aardbeien gehaald, het is weer smullen! Helaas moeten we na het ontbijt echt richting vliegveld, de tijd van gaan is gekomen. Het is zo’n 20 minuten rijden naar het vliegveld, waar we met een stevige ‘hug’ afscheid nemen van elkaar. Het inchecken, de vlucht en de afhandeling in Uluru verlopen prima. Door het tijdverschil is het alweer 15.00 uur als we bij ons hotel aankomen. De kamer is lekker ruim en ligt vlakbij het zwembad, waar we de namiddag liggen te relaxen. Om 17.30 uur maken we ons op om naar die rode rots te gaan voor de sunset. Het is nog geen 5 minuten rijden tot de ingang van het park en vervolgens nog eens 5 min. tot het sunset-view-point. Naarmate het later wordt zie je de kleur van Ayers Rock veranderen, steeds roder. Als de zon helemaal weg is, wordt de monoliet snel een zwarte rots en gaan we terug naar ons hotel, we hebben behoorlijk trek! Het eten in de bistro is prima en voldaan zoeken we niet veel later ons bed op.

Dag 20 Ayers Rock (Uluru)
Om 4.45 gaat de wekker….gaap…wat een tijd. Op naar de sunrise! Als we rond 5.30 uur aankomen op sunrisepoint is het er al behoorlijk druk. De sunrise is helaas lang niet zo mooi als de sunset. Een beetje teleurgesteld gaan we terug naar het hotel om te ontbijten. Vervolgens rijden we naar de Olga’s (Kata Tjuta) toe, die een kilometer of 50 verder liggen. Hier doen we als eerste de wandeling door Walpa George (2,6 km). Het is een niet al te lastige wandeling door een mooie (niet spectaculaire) george. Het is alweer na tienen als we aan ‘the Valley of the Winds’ (7,4 km) beginnen. De wandeling vinden wij qua lastigheid meevallen en besluiten bij het ‘return’ punt om de hele wandeling te lopen. Hier krijgen we zeker geen spijt van, de tocht door de georges is prachtig, met vanaf de Karingana Lookout een spectaculair uitzicht 2 kanten op! Als we aan het begin van de middag weer op onze kamer komen, doen we eerst een tukje, het was ook wel heeel vroeg vandaag. Wat later op de middag gaan we richting zwembad waar we verder relaxen tot de sunset. Voor de sunset gaan we weer terug naar Uluru. Dit keer gaan we niet op sunset point staan, maar een stukje verder. Vanuit hier is het uitzicht namelijk een stuk beter en is het veel rustiger (we zijn alleen!). Eten doen we niet veel later in het cafe bij het shoppingcenter. Ondanks de zeer vriendelijke bediening valt het eten hier wat tegen.

Dag 21 Ayers Rock
Ik ben iets na vijven wakker en zie buiten dat er wat wolkjes zijn. Toch maar even naar de zonsopkomst (was eigenlijk niet het plan), ik besluit dit vanaf sunsetpoint te doen, dat is minder ver rijden en ziet er weer heel anders uit. Daarna snel ontbijten, want we willen deze ochtend de BaseWalk gaan doen. Een wandeling van zo’n 10 kilometer om de monoliet Uluru heen. Bepakt met voldoende water beginnen we om 7.15 uur aan de wandeling. Het eerste deel lopen we door de schaduw. Door de stevige bries hebben we onze fleecejassen echt nodig. Binnen een halfuur lopen we in de zon, en wordt het een stuk aangenamer. Door om Ayers Rock heen te lopen krijg je pas echt een goed beeld van deze rots. Achteraf moeten we echter eerlijk bekennen dat we de wandeling bij de Olga’s ‘Valley of the Winds’ mooier vonden. Inclusief de nodige rust en foto/film stopjes ronden we de BaseWalk binnen 3 uur af. Dat valt ons reuze mee, omdat er 3 tot 4 uur voor staat! We rijden ook met de auto een keer om de monoliet heen voordat we een bezoek brengen aan het Culturele Centrum. Hier kan je veel leren over de Aboriginals en/of wat te drinken/eten scoren. Bij het hotel nestelen we ons rond het middaguur bij het zwembad, waar we o.a. genieten van onze kaasjes met crackers lunch. We twijfelen lang waar we naar de sunset willen, uiteindelijk toch maar Ayers Rock, omdat er nu wat wolken hang, kan het erg mooi worden. De sunset is idd erg spectaculair, maar in de verte lijkt hij bij de Olga’s nog mooier te zijn… tja we zullen het nooit weten. Eten doen we weer in de Bistro, waarna we redelijk snel ons bed op zoeken.

Dag 22 Ayers Rock –> Mossman (Daintree NP)
We slapen lekker uit vandaag, ons vliegtuig gaat pas rond enen vanmiddag richting Cairns. Na het ontbijt pakken we op ons gemak de koffers en lezen we nog wat op onze veranda voordat ik ga uitchecken. Het is half twaalf als we op het vliegveld eerst onze auto inleveren om vervolgens in te checken. Het vliegveld is erg klein en er is niet veel te beleven. Het is zo’n 2,5 uur vliegen naar Cairns. Hier gaat de afwikkeling, incl. het oppikken van een nieuwe auto, weer redelijk soepel. Op weg naar Mossman, bijna Lisette’s achternaam Mosmans! Het is een dik uur rijden voordat we bij Mossman aankomen, waar we vervolgens nog even moeten zoeken. Onze eerste indruk van Silky Oaks is direct al erg goed. Zwembad en receptie liggen er mooi bij en de ontvangst is erg hartelijk. Ook ons huisje, waar we niet veel later intrede doen, is geweldig. De muziek staat aan en het is heerlijk ruim! Een balkon met hangmat en een badkamer met ‘stort’ douche en een gigantische jaccuzi. Hier kunnen we ons de komende dagen wel thuis gaan voelen! 😉
Het is rond achten als we het restaurant opzoeken. Ook dit is weer erg goed verzorgd, een prima keuken, by far de beste resort keuken die we tot nu toe hebben gehad. De eend is echt super, als ik vraag of ze een franse kok hebben, blijkt dit idd zo te zijn. Terug op de kamer, blijkt de ‘close down’ service langs te zijn geweest en zijn alle gordijnen dicht, de handdoeken ververst, de kaarsjes aangestoken en staat de muziek relaxed aan. Welterusten!

Dag 23 Daintree NP
Vandaag direct weer redelijk vroeg uit de veren omdat we met David Attinbrush op pad gaan. Om 7.45 uur staat hij idd op ons te wachten. We hebben nog 1 andere deelneemster, Susan uit San Francisco. Na een half uurtje rijden komen we aan op Davids terrein. Hier komen eigenlijk al direct enkele nieuwsgierige walibies (klein soort kangaroos) aanhuppen. David trakteert ze op een stukje zoete aardappel. Hier gaan we de ochtend doorbrengen, wandelend door een stuk regenwoud. Tijdens de gehele wandeling blijven er walibies en diverse vogelsoorten opduiken die wel interesse hebben in een stukje banaan of zoete aardappel. Buiten het feit dat de wandeling zo erg gezellig wordt, kan je ze ook van erg dichtbij bekijken. Kleine honingeters landen op zijn wandelstok om in een stukje banaan te kunnen pikken, een soort scharrelhoen springt zelfs op zijn arm. Als we thee drinken in een geïmproviseerde bush-hut zijn we werkelijk omsingeld door diverse vogeltjes, boskalkoenen en twee soorten walibies. Zelfs een bushdragon (soort hagedis) komt een kijkje nemen. Na de erg leuke ochtendwandeling rijden we de bergen in, waar we weer in een heel ander ecosysteem terechtkomen. Lunchen doen we op Mount Lewis op een zeer idyllisch plekje waar enkele riviertjes samenkomen. David’s vrouw heeft enkele heerlijke salades verzorgd en terplekke wordt er een super smakelijk stuk Barramundi (vis) gebakken. Na de erg lekkere lunch, dalen we weer af vanaf Mount Lewis en komen gaan we van Nevelwoud naar Eucalyptus bossen. We zien o.a. nog een nest van een …. Vogel. Prachtig om te zien wat voor bouwwerk ze maken en het opsieren met allerlei blinkend materiaal dat ze kunnen vinden. Ook zien we nog Australische Bustards waarvan de mannetjes met opgeblazen keelzakken de vrouwtjes proberen te lokken. Nadat we thee hebben gedronken, weer aan een riviertje, maken we ons op de weg terug naar Silky Oaks, waar we rond vijven aankomen. Hier frissen we ons even op voordat we ons weer laten verwennen in het bijbehorende restaurant. Wat later op de avond maken we gebruik van de jaccuzi op de kamer. Hier is het eigenlijk te warm voor, dus erg lang houden we het niet vol in het warme bad.

Dag 24 Cape Tribulation
Vandaag gaan we in de ochtend met eigen vervoer naar Cape Tribulation. We hebben ook Suzan meegevraagd, die is ook maar zo alleen. Het is een mooie route door regenwoud en langs de kust af. We moeten zelfs een stukje met een veerpondje over de Daintree River. Cape Tribulation zelf valt ons wat tegen. De stranden zijn niet echt super mooi, bovendien kan er niet gezwommen worden omdat er recent krokodillen gezien zijn. Op de weg terug maken we nog enkele stops bij andere standen, die we stuk voor stuk mooier vinden. Ook genieten we nog van het zelfgemaakte ijs bij een plaatselijke fruitteler. Het is hier echter net als op de stranden net ff te vochtig warm, het is erg drukkend vandaag. Rond 13.30 uur zijn we weer bij Silky Oaks, waar we ons aan het heerlijk zwembad nestelen en nog een lichte lunch laten aanrukken. Rond vieren verdwijnt hier de zon achter de bomen en lopen we naar de rivier waar we een duik nemen in de Billabong, tussen de schildpadden en een stukje kajakken over de Mossman Rivier. Een leuk detail is dat Steven Spielberg en Tom Hanks enkele honderden meters verderop een film aan het opnemen zijn bij de Mossman rivier. Nadat we ons hebben opgefrist, gaan we redelijk op tijd naar het restaurant zodat we zicht op de rivier hebben. Na het wederom erg goede eten, gaan we wat lounchen op een grote veranda met een heerlijke PinnaColada.

Dag 25 Daintree NP –> Townsville
We doen het lekker rustig aan deze ochtend, we hoeven hier pas om 11.00 uur uit te checken. Eigenlijk wil je niet weg op zo’n fantastische plek, maar ja….aan alles komt een eind en de Whit Sunday Eilanden wachten. Na het ontbijt en pakken van de koffers, checken we uit en rijden we naar TownsVille waar we een dinerafspraak hebben met Ronald Flapper. Ronald is de broer van een goede vriend die hier tijdelijk gestationeerd zit ivm zijn artsenopleiding.
Het is stiekem toch weer ruim 400 km rijden vandaag, incl. een paar stops komen we iets na vieren aan in ons hotel te Townsville. Hier hebben we even de tijd om wat bij te komen voordat Ronald iets na zessen in de lobby op ons zit te wachten. We maken eerst een wandeling door de stad en langs het ‘beroemde’ strand, voordat we gaan eten bij een Griek. Na het eten rijden we naar het huis van Ronald en Vera, om een indruk te krijgen hoe ze hier leven/wonen. Na een rondleiding door de royale woning nemen we nog een drankje in de woonkamer en wordt er gezellig wat bijgekletst. Omdat we morgen weer een druk programma hebben kunnen wij het niet te laat maken en laten we ons voor elven weer naar ons hote

Dag 26 Tonwville –> Hayman Island
Op tijd de veren uit, want vandaag moet en zal er geknuffeld worden met koala’s. Na een prima ontbijt rijden we naar de Billabong Sanctuary, een kwartiertje rijden buiten TownsVille. Als we hier rond 8.30 uur aankomen zijn we de eerste gasten en beginnen we snel met onze wandeling door het park. Al direct worden we opgewacht door tientallen eendjes en andere vogels die graag wat willen snacken van ons zojuist gekochte dierenvoer (zaden). Als we verder lopen komen er een paar kangaroos aangehuppeld, twee hebben een kleintje in de buidel zitten. Hier brengen we de nodige tijd mee door, want ook zij zijn gek op het voer. We kunnen ze naar hartelust voeren en aaien, er is niemand anders in het park te bekennen. Pas tegen tienen wordt het drukker, als wij ons rondje door het park hebben afgerond en nog wat tijd met de walibies hebben doorgebracht.
Om 10 uur start het interactieve programma, met als eerste de Wombat. Na een heel verhaal over deze dieren kan je er knuffelend met een op de foto, wat wij natuurlijk doen! Een half uurtje later is het de beurt aan de koala’s. En ja hoor, het gaat nu dan eindelijk gebeuren, Lisette gaat een koala knuffellen!!!!!! (en ik natuurlijk ook ;-)) Vervolgens is het de beurt aan de krokodillen en de slangen. Het is tegen twaalven als we het park verlaten en de weg voortzetten richting Arlie Beach. Gelukkig hebben we na 3 uur rijden hier wat tijd over. Het is namelijk een drama om hier Thrifty te vinden waar we de auto moeten inleveren. Na lang zoeken vinden we een telefoon….. Als we deze gebruiken krijgen we echter een faxapparaat ipv een medewerker aan de lijn. Dus zelf maar weer bellen. Je zult het niet geloven maar een antwoordapparaat is wat ik aan de lijn krijg. Na wat zoeken vind ik een 2e nummer, ze blijken een depot buiten de stad hebben…dus maar weer verder zoeken. Het is al de tweede keer dat het inleveren van een auto een drama is bij Thirfty, absoluut geen aanrader dus. Een taxi brengt ons naar Shute Harbour, waar we aan de haven een drankje nemen. Om vijf uur komt de boot aan die ons naar Hayman Island gaat brengen. We zitten er samen met 2 andere stellen lekker op het bovendek in het zonnetje. Hier worden al direct op champagne en enkele snacks getrakteerd. Wat een welkom! Al varend genieten we decadent van de zonsondergang. Na zo’n drie kwartier varen komen we aan op Hayman Island, waar een groepje mensen ons op de kade staat op te wachten. We voelen ons net Alexander en Maxima op staatsbezoek ;- ) Met een karretje worden we naar onze kamer gebracht. En we hebben weer eens mazzel, een upgrade… We krijgen een Beachfrond Villa, we worden persoonlijk naar onze villa begeleid en krijgen overal uitleg bij. Het huisje wordt alleen gescheiden van het strand door een stukje gras en enkele palmbomen. Natuurlijk hebben we hier ons eigen terras met ligstoelen en een buitendouche om het zand van je (voeten) af te spoelen. Ook het huisje zelf is ‘best wel’ ok, een enorm bed, extra large TV, zithoek, werkhoek en badkamer met Jaccuzi…. Hi hi hi, hier zou ik wel aan kunnen wennen. ’s-Avonds gaan we eten in het oosterse restaurant, het is smullen! Sashimi en oesters zijn heerlijk. Als hoofdgerecht nemen we gewokte Tiger Prawns in Sateh Saus, super super super, ze kunnen hier nog koken ook!!!!

Dag 27 Hayman Island
Na een heerlijke nachtrust in onze Beach Villa confisqueren we eerst een paar ligstoelen op het strand voor ons huisje, waarna we gaan ontbijten. De champagne laten we voor wat hij is om uit de overvloed aan andere etenswaren een keuze te kunnen maken. Het weer is redelijk goed, er zit wat bewolking in de lucht. Gelukkig staat er een lekker windje, dat maakt het verblijf op het strand een stuk aangenamer. In de loop van de ochtend maken we een wandeling over het terrein om de zwembaden etc. eens goed te bekijken. Rond de klok van tweeën laten we ons naar de haven brengen waar we vervoer regelen naar Blue Pearl Bay om te gaan snorkelen. Het is bijna 15.00 uur als we daar door een speedboot worden gedropt. Het snorkelen in dit deel van de Great Barrier Reef moet zelfs beter zijn dan bij het ‘outher reef’. Ons valt het echter qua kleuren en vissen behoorlijk tegen. Van mensen die naar het buitenrif zijn geweest, horen we later dat het ook daar op een zwart-wit film leek. We zijn ook wel heel erg verwend met Nigalooreef, echt by far de beste snorkelplek in Australië. Rond half vijf worden we weer opgepikt en nemen we nog een frisse duik in het zwembad voordat we van de zonsondergang gaan genieten. Voor ‘s-avonds hebben we ons ‘ingeschreven’ voor het seefood buffet in het Azura restaurant, dit blijkt een goede keuze te zijn. Absoluut een van de beste buffets ooit! Oesters, mossellen, krabben, gamba’s, sushi, zalm en veel salades bij het koude buffet en veel, heel veel vis, coquilles, inktvis en zelfs ‘bugs’ (soort kreeft) bij het warme buffet. We doen er ons echt schandalig aan te goed, zo zeer dat er geen plek meer is voor het nagerecht, ach who cares…
Als we na afloop een rondje willen wandelen blijven we steken in de Gentlemans Club waar een live pianist speelt en we worden uitgenodigd door Canadezen die bij ons op de boot zaten. Gezellig drinken we hier nog een nachtmutsje voordat we gaan slapen. Morgenavond ‘same time, same place’.

Dag 28 Hayman Island
Doordat we lekker uitslapen vandaag zijn ‘onze’ strandbedjes ingepikt als we wakker worden. Na het ontbijt (aan zee) slepen we dus een paar andere richting onze villa. Ontbijten hier is overigens best ‘gevaarlijk’. Als je buiten zit moet je je eten tegen de soms te opdringerige kaketoes verdedigen. Toch heeft het ook iets grappigs, al die kaketoes en papagaaien om je heen. We brengen vervolgens heel de ochtend en middag door aan het strand, met een goed boek. In de loop van de middag gaan we richting zwembad om daar nog een duik te nemen, voordat we ons gaan opfrissen voor ‘het laatste avondmaal’. Het eten bij het Franse restaurant is ook weer prima en wordt extra opgeleukt door onze gastheer. Een jonge knul uit Nieuw Zeeland, die toevallig gisteren bij ons op de speedboot zat op weg terug van Blue Pearl Bay. Hij weet e.e.a. met veel flair en een lach te brengen. De avond sluiten we weer af in de club met live muziek en een heerlijke Pinnacolada. Wat later sluiten de Canadezen en een Amerikaans stel aan.

Dag 29+30 Hayman Island –> Best
Helaas het zit er weer op. We leggen de laatste hand aan onze koffers voordat we gaan ontbijten. We gaan lekker buiten zitten en gaan voor de laatste keer de ‘strijd’ met de kakatoes aan. Om 7.15 uur worden de koffers opgepikt en lopen we naar de receptie om te betalen en uit te checken. Als we bij de haven aankomen, staat het watervliegtuig al op ons te wachten. Dit gaat direct het leukste deel van de terugreis worden. We zijn de enige passagiers. Het is iets na half acht als het toestel de zee oprijdt om op te stijgen. Omdat we de vlucht ‘verlengd’ hebben met een toeristische route over Whitehaven Beach zullen we zo’n 25 minuten onderweg zijn. Het opstijgen is een stuk rustiger dan verwacht (ivm de golven). Het uitzicht over de vele mooie stranden en eilanden is super gaaf. Whitehaven Beach ligt er vanaf de lucht echt fantastisch bij, bovendien is er zo vroeg nog geen toerist te bekennen. Iets na achten landen we op de landingsbaan van Hammilton Island, waar we inchecken voor onze vlucht naar Cairns. Omdat het computersysteem eruit ligt, moet alles handmatig en staat er een behoorlijke wachtrij. Uiteindelijk loopt het toestel maar een paar minuten vertraging op, valt niet tegen. Op Cairns moeten we echter bijna 5 uur wachten en onze koffers opnieuw inchecken ivm het gecrashte systeem in Cairns. Later op Hong Kong zullen we weer 4 uur moeten wachten… Om een lang verhaal kort te maken, de terugreis was ‘een hel’. In totaal zijn we 33 uur onderweg en op Schiphol stappen we iets na zessen in de ochtend gebroken uit de Airbus. Gelukkig hebben we wel wat uurtjes slaap mee kunnen pikken. Bij de douane is het druk en ook onze koffers laten lang op zicht wachten. Als we rond 8.30 uur thuiskomen, zijn we echt aan vakantie toe…

Resumé: We hebben een heerlijke vakantie gehad! Met het Nigaloo Reef Retreat als absoluut hoogtepunt. Ook Silky Oaks is een topper, op korte voet gevolgd door Karijini en Hayman Island. We zijn echter ook tot de conclusie gekomen dat Australië niet ‘ons’ land is. De afstanden zijn er te groot, het landschap vaak te saai, het ligt te ver weg en er zitten te veel vliegen. En als ik heel kritisch kijk, zijn in andere landen de canyons, de bergen, de woestijnen en het regenwoud net wat mooier. Begrijp me niet verkeerd, Down Under is een prima vakantieland en wij hebben het er Top gehad! Ben het alleen niet met Floortje Dessing eens dat Australië het mooiste land is en ‘The place to be’.